|
|
|
Update oktober 2008
27 september: We zijn weer in Ghana! We hebben een goede vlucht gehad naar Accra. De komende dagen zijn we in Accra en Kumasi. Op 1 oktober hopen we weer in Tamale te zijn. 1 oktober 2008: We zijn weer terug in Tamale. De ontvangst was op z'n Ghanees....hartelijk en warm......You are most welcome! We thank God that you are back! Welcome back home!...... Verder staat voorlopig alles in het teken van onze verhuizing! 4 oktober: Een verhuizing naar ons nieuwe
onderkomen.......het lijkt een nachtmerrie..... Wij van onze kant opteerden
voor een huurcontract van 1 jaar met een optie tot verlenging. (Dezelfde
constuctie als bij ons huis in Nederland. Bovendien willen wij per jaar bekijken
of we er nog een jaartje aan vast plakken. Dit heeft natuurlijk ook te maken met
gezondheid die je nu eenmaal niet in de hand hebt). Onze nieuwe huisbaas
verkeerde echter in de veronderstelling dat wij meteen voor 2 jaar gingen huren
en wilde dan ook direkt de huur van 2 jaar incasseren. Toen wij hem de huur van
1 jaar wilden overhandigen, ging hij hiermee niet accoord. Een huurcontract kon
dan ook niet worden ondertekend en we kregen dus geen sleutels van het huis.
Hierna liet hij plotseling weten dat we toch voor een jaar konden huren, maar
dat er geen verlenging meer zou komen. Steeds opnieuw gingen we met hem in
gesprek, maar hij was voor geen enkele rede vatbaar. Tot overmaat van ramp
dreigde hij de hele zaak te willen gaan cancelen.
We verheugen ons echt op onze nieuwe stek. Hopelijk morgen; of anders dinsdag. Kortom: We keep up the good spirit en we hebben er absoluut weer zin in! 7 oktober: Vandaag zijn wij uiteindelijk verhuisd.
7 oktober: De sleutels van het oude huis werden ingeleverd en we namen de sleutels van ons nieuwe huis in ontvangst.
Van 7 tot 11 oktober zijn we bezig geweest
om spullen uit te pakken. Er kwam geen einde aan de koffers, tassen e.d: Spullen
die mee waren gegaan naar Nederland; spullen die waren opgeslagen in ons oude
huis in Tamale (Gurugu) en spullen die we hadden gekregen van een hotelmanager
in Kumasi om te verdelen onder de ' needy people' . Eindelijk stond alles op 1
plek en wel in ons nieuwe huis in Tamale (Kanvilli). De opruimaktie kon
beginnen! Wat een luxe om na 2 jaar alles in kasten te kunnen opbergen!
De eerste 14 dagen van oktober brachten we ook geregeld een bezoek aan onze meubelmaker. Onze meubeltjes worden gewoon langs de kant van de weg gemaakt.
Met meubelmaker Salis gingen we op pad om stof uit te zoeken en om matrassen te kopen. Hij heeft inmiddels o.a. een bed (inclusief een constructie voor het muskietennet), een eethoek, een bank en een computertafel gemaakt. Tot de levering bivakkeerden we op 6 plastic stoeltjes. Stap voor stap komt er schot in de zaak: Hoera een koelkast en een elektrisch kookplaatje!
En dan ons nieuwe huis: We zijn gevallen voor de rustige ligging (privacy) en de gunstige huurprijs (huis had 5 jaar leeggestaan en de landlord (huisbaas Boye Bandie) wilde het erg graag verhuren). Het enige nadeel is dat het huis veel te groot is voor ons beiden. Het hoofdgebouw bestaat uit: kamer, keuken, 5 slaapkamers, 2 badkamers, nog een separate douche en nog een aparte toilet. Op het terrein staat ook nog een dienstwoning (boy quarters). Hierin bevinden zich nog 3 slaapkamers, een douche, een toilet en een garage. De compound is geheel ommuurd. Er staan maar liefst 28 bomen, waaronder 3 mangobomen, 2 bananenbomen en o.a. veel eucalyptusbomen. Voor de poort staan struiken die -volgens de huisbaas- slangen op veilige afstand houden! Aan de voorkant is een veranda. Het huis is aan de buitenkant roze geschilderd. Het hele huis is voorzien van muskietengaas. Voor wat betreft onze veiligheid: Aangezien wij geen watchman hebben, heeft Boye Bandie opdracht gegeven om ons huis te laten voorzien van maar liefst 3 ' iron gates' ; 3 ijzeren hekwerken moeten ons beschermen tegen de eventuele ' boze buitenwereld' . De klusjesman van onze huisbaas heet Tahiru en deze jonge Ghanese knaap is altijd bereid om ons te helpen. Tahiru is getrouwd en heeft 2 dochtertjes (8 jaar en 2 jaar). Hij heeft geen baan. Hij weet ons dan ook wel te vinden. Op het gebied van klusjes is hij een allrounder. Hij doet en kan alles: Sluit de main gate niet goed? Tahiru regelt wel enkele mannetjes. Gaat de garagedeur niet open? Klemmende keukenkastjes? Moet er tuinonderhoud of schilderwerk gedaan worden? Waslijnen ophangen? Geen probleem voor Tahiru.
11 oktober: Dees glijdt uit op de veranda, die tengevolge van hevige regenbuien, spiegelglad was geworden. Dees valt achterover op haar rug. 12 oktober: Tahiru nodigt ons uit om de ' funeral' van zijn oma bij te wonen. Ja, oma was oud......more than 60......!!! Zo'n begrafenisceremonie is altijd weer een hele ervaring. Community-life ten top! Eerst moesten we in een lemen hut de chief (het stamhoofd) begroeten. Hij was omringd door allerlei dorpsoudsten en familieleden (enkel mannen). Zij allen zaten op de grond in een kring en waren mais aan het pellen. Ook een priester was aanwezig. Op het kleine binnenplaatsje tussen de hutjes zagen we een hoopje zand liggen en daar lag oma dus begraven. Er werd ons gevraagd om in onze moedertaal voor oma te bidden. Maar het ging niet alleen om oma. Men was ook wel erg benieuwd waar die 2 witten vandaan kwamen en zij vroegen ons dan ook het hemd van het lijf over Nederland......zo ver weg; zo onwerkelijk en zo onbereikbaar!
12 oktober: Hawa zorgt weer voor problemen.................... Hawa wil niet hebben dat teacher Paul en microfinancieringsdeskundige Ishmel zich bezighouden met de terugbetalingen van de leningen van de 13 meiden die nu in hun eigen shop zitten. Paul en Ishmel hebben volgens Hawa niets te maken met NFD., maar......wij (Ben en Dees) hebben de leningen verstrekt en wij hebben Paul en Ishmel (onder supervisie van NorGhaVo) gevraagd zorg te dragen voor het innen van het geld. Hawa dreigt de politie in te schakelen als Paul en/of Ishmel niet stoppen met onmiddellijke ingang. Het moge duidelijk zijn dat wij (Ben, Dees, Paul, Ishmel en NorGhaVo) ons niet gek laten maken door Hawa die echt ' crazy' is! Bovendien hebben onze 13 meiden het NFD-traject al helemaal doorlopen en is NFD voor deze girls verleden tijd. 13 oktober: Dees gaat naar het ziekenhuis om naar haar rug te laten kijken t.g.v. de val van afgelopen weekend. Dokter Kabir van het Kabsad Hospital wil dat er foto's worden gemaakt. Dit is echter niet mogelijk in zijn kliniek. We worden verwezen naar het Tamale West Hospital (hier waren we nog nooit geweest). De entourage was weer typisch Ghanees...erbarmelijk dus!.....Met de foto's terug naar Kabsad Hospital, waar dokter Kabir de foto's bekeek (languit achterover-liggend op zijn stoel; een ' lichtbak' ontbrak). Gelukkig was er niets verschoven, gebroken, gekneusd of wat dan ook. Er werd echter wel osteoporose (botontkalking) geconstateerd..... Inherent aan de ouder wordende mens, maar uh...47 is toch nog niet echt oud?! Medicatie werd voorgeschreven...... Om met de woorden van dokter Kabir te spreken: ' There is nothing to worry about....!' 13 oktober: De accu van onze auto liet het afweten. Te lang stilgestaan gedurende onze verlofperiode. Automonteur mister Babs zorgde voor assistentie en een nieuwe accu. 14 oktober: Dees kijkt naar buiten en gelooft haar eigen ogen niet.......Op de muur die rondom ons huis staat loopt een AAP! Vermoedelijk was de aap (een groot exemplaar) ergens ontsnapt en was op zoek naar voedsel. Een touw om de nek ontbrak. Voordat we ons realiseerden wat we zagen en eventueel een foto konden maken, was de aap weer verdwenen. We zijn benieuwd of we 'm nog eens terug zullen zien. Je hoeft dus niet af te reizen naar Mole National Park om apen te zien!!! 15 oktober: We krijgen bezoek uit Nederland. Jan Snel uit Sevenum is weer op weg naar zijn project in Bolgatanga (het uiterste noorden van Ghana) en is inmiddels een trouwe gast geworden. Hoe gaat het eigenlijk met onze meiden? Van onze eerste bezoeken werden we niet echt vrolijk. Aan klanten is een chronisch gebrek! Verder waren verschillende meiden ziek (malaria; einde regenseizoen). We troffen dan ook vele shops gesloten aan. Voor wat betreft de hairdressing-girls: Akiti is zwanger. De shop van Azara 1 is 'weggezakt' ten gevolge van de hevige regenbuien. Azara 3 had contact gehad met Hawa. De kleine meid liet ons weten: 'Madam Hawa is crazy'. Van Adam Rafia en Rabbie was niets spectaculairs te melden, behalve dan wat voor alle meiden geldt: Er zijn geen klanten; sommige shops verkeren in slechte staat en moeten hoognodig geschilderd worden; de houding naar werk is vreselijk slecht; veel meiden zijn niet serieus. We vrezen voor de terugbetalingen…. Dan de weefmeisjes: Ook de kiosk van Asia had een flinke opdonder gekregen ten gevolge van de hevige plensbuien. Haar familie had alles toch provisorisch weten te herstellen. Bovendien was Asia gedurende onze verlofperiode erg aktief geweest. Ze had maar liefst 3 'clothes' gemaakt. Ze gaat zich concentreren op het weven van lijkgewaden. In de moslimcultuur moet een overledene nog dezelfde dag begraven worden en wel in een gebroken wit gewaad. Hier blijkt markt voor te zijn. In het enthousiasme van Dees omtrent het weerzien van Asia en haar familie, vergat ik (Dees) een belangrijke moslimregel, waarbij een vrouw een bepaalde moslim-man geen hand mag geven. Normaal gesproken geef ik de vader en de oom van Asia dan ook geen hand, maar 6 weken Nederland hadden er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik nietsvermoedend mijn hand uitstak. Salamatu had maar liefst 4 'clothes' gemaakt. Haar oom had deze geweven lappen stof meegegeven aan zijn broer die in Wa woont (Upper West Region). Volgens de oom had deze broer al 2 lappen verkocht à raison van 26 GHc per stuk. Het geld zou binnenkort richting Tamale komen. Wij hebben echter onze twijfels! Wij geloven deze oom niet. Mocht het geld inderdaad terugkomen, dan zal hij waarschijnlijk niet investeren in Salamatu, maar het geld in eigen zak steken. Op dit moment kan Salamatu dus niet werken, omdat ze geen materialen meer heeft. En dan Hadidja: Spoorloos verdwenen! Volgens inside information is zij naar Accra vertrokken, om daar als Kayayoo-girl te gaan fungeren. En weefmeisje Rohana is alleen maar lui, lui, lui. We gaan naar sewing: Suhayini is ons 'paradepaardje'. Zij doet het goed.. Ze is de beste van allemaal. Ze heeft zelfs al een leerling 'in dienst'. Feruza is net als haar weef-zusje Rohana liever lui dan moe. Hawa konden we nog niet bezoeken, omdat de regen de weg gedeeltelijk had weggeslagen. Daar gaan we onze auto niet aan wagen! De zwakke Fozia is nog steeds 3 dagen per week te vinden op haar vroegere stageplek. Mister Halilahi spijkert haar nog een beetje bij in het sewing-vak. De andere 3 dagen moet zij in haar shop zijn. We zagen haar echter met een schaal tomaten op haar hoofd richting markt lopen……'Her mother sent her'…… In oktober werd ook alle baby- en kinderkleding (die wij hadden gekregen van een hotelmanager in Kumasi) verdeeld onder de zwangere Akiti; de zwangere Taiba (met haar 2½ jarig dochtertje Nana), maar ook gaven we Paul een serie kleertjes voor de inmiddels 7 maanden oude Ausbert. Tahiru, de rechterhand van onze nieuwe huisbaas Boye Bandie heeft 2 dochtertjes in de leeftijd van 2 en 8 jaar. Ook voor deze jonge dametjes zat er genoeg naar hun gading tussen. Tenslotte mocht Sadik nog meedelen. Sadik is de 'compagnon' van Jan Snel en hij was net vader geworden van een dochter. Iedereen blij!
Niet alleen kleding werd verdeeld, ook de kappersspullen die we gekregen hadden in Zeist werden verdeeld onder de 5 hairdressing-girls en onder Abena (de vrouw van Paul die kapster is). En steeds zijn er meer meubeltjes klaar en wordt ons huis al een beetje ons 'thuis'. Meubelmaker Salis vindt het prachtig dat hij voor 2 witten kan leveren. Over de bank blijft hij maar zeggen: 'I have learned a lot from you….the idea was from madam…..the design was hers!' In het weekend van 18 en 19 oktober regelde Tahiru een timmerman, een elektriciën en een loodgieter. Vele klusjes moesten geklaard worden. Komisch voorval: Op het moment dat de elektriciën arriveert, valt de stroom uit. Lights off! Terugkomen dus…………!
19 oktober: We organiseren een vergadering bij ons thuis, n.a.v. de Hawa-problemen als het gaat om de terugbetalingen van de leningen en de rol van Paul, Ishmel en NorGhaVo daarin. Zowel Paul als ook Ishmel en de 'principal' van het Business College International (die ervoor heeft gezorgd dat Ishmel ons helpt), worden bedreigd door Hawa. Als Paul en Ishmel contact blijven houden met de meiden in de community, dan zal Hawa naar de politie gaan om beiden te laten arresteren. In een Nederlands referentiekader klinkt dit belachelijk; in Ghana echter niet. Degene die als eerste in een conflict richting politie gaat, wordt geloofd. We krijgen dan ook het advies om Hawa een slag voor te zijn en dus om zelf naar de politie te stappen. Hawa blijft zeggen: Ishmel hoort niet bij NFD en Paul is gestopt met NFD. Wij (Ben en Dees) hebben de leningen rechtstreeks verstrekt aan de meiden; dat heeft NFD niet gedaan. Wij hebben Paul en Ishmel gevraagd om de terugbetalingen te monitoren (Paul) en om het geld te incasseren (Ishmel). Vanaf het moment dat de meiden zijn gestart in hun eigen shop, vallen ze niet langer onder NFD. Zij hebben stap 1, 2 en 3 doorlopen. Hawa gaat nu dus naar de communities om de meiden en de ouders te adviseren om vooral niet terug te betalen!!!!!!!!!!!! Dat vinden de meiden en hun verzorgers natuurlijk al lang goed. Elke keer als Paul en Ishmel op hutjesbezoek gaan, worden ze dan ook met de nek aangekeken. Hawa heeft de meiden opdracht gegeven haar te informeren wanneer Paul en Ishmel zijn geweest. Hoewel wij aan Paul en Ishmel geweldige krachten hebben en zij absoluut door willen gaan om ons te helpen, moge het duidelijk zijn dat zij zijn terechtgekomen in een situatie die niet alleen onhoudbaar, moeilijk en onmogelijk is, maar zelfs gevaarlijk. We spreken dan ook af dat we het monitoren van de terugbetalingen van de leningen op het bordje gaan leggen van NorGhaVo. Mocht NorGhaVo dit niet willen of kunnen, dan zijn Paul en Ishmel bereid om het zelf te doen, maar dan wel onder de NorGhaVo-vlag!
Ook bespraken we de succesvolle fondsenwerving in Nederland. Alle shops kunnen geschilderd worden en worden voorzien van een veranda. Gelet op de hele situatie vinden wij het niet verstandig om nu al dit geld te gaan besteden. Het lijkt ons beter om bijvoorbeeld 10 GHc voor verf te geven op het moment dat een meisje 10 GHc terugbetaalt. En wat doen we met de kiosk van Hadidja? Volgens betrouwbare bronnen is zij naar Accra of Kumasi vertrokken (Kayayoo-girl). En hoe ziet de toekomst eruit van de containers op Kukuomarket? Er is geen follow-up. Hawa heeft iedereen tegen zich in het harnas gejaagd en heeft nu geen geld meer voor stap 1 en 2. Teachers kunnen niet meer betaald worden in de educatiefase; stageplekken kunnen niet meer worden betaald; zelf gaat ze niet meer naar school…..Het hele traject stagneert! Het wordt tijd dat Kukuomarket weer operationeel wordt. Leegstand betekent achteruitgang. We zijn zó verwikkeld in de problemen m.b.t. de terugbetaling van de leningen, dat onze nieuwe baan als 'senior volunteer' voor NorGhaVo even op een zijspoor werd gezet. Maar na een tijdje gingen we dan toch eindelijk om de tafel met het bestuur van NorGhaVo Ghana om te brainstormen over onze toekomstige taken.
We vragen ons af of de deur wel echt openstaat. Zijn we welkom? We zijn een beetje bang dat NorGhaVo Ghana ons ziet als 'de ogen' van NorGhaVo Nederland. We kunnen alleen maar hopen dat de Ghanese staf open en eerlijk wil communiceren. Voor ons Nederlanders zó vanzelfsprekend, maar niet binnen de Ghanese cultuur. Als wij onze zorgen hieromtrent uitspreken naar enkele Ghanese vrienden, laten zij ons weten dat men inderdaad kan denken dat wij hun baantje willen inpikken. Dat wij slechts willen helpen, sturen, coachen zal niet altijd begrepen worden. Wij zullen in ieder geval vragen wat de Ghanese staf van ons verwacht. Wat kunnen wij betekenen? Wat willen zij dat wij gaan doen? Mochten wij argwaan bespeuren, dan zal het voor ons onmogelijk worden om samen te werken met NorGhaVo Ghana en zullen we op zoek gaan naar een andere job. Er is hier zóveel te doen! Vooralsnog gaan we het echter een eerlijke kans geven. Onze eventuele taken worden besproken. Te denken valt hierbij aan: - Contactpersoon zijn voor de Nederlandse vrijwilligers; - Werkplekken en gastgezinnen van de vrijwilligers bezoeken als er problemen zijn (zowel in Tamale als in Navrongo); - Vrijwilligers ophalen op het vliegveld in Accra; - De staf van NorGhaVo Ghana coachen: Aansturing geven op het gebied van communicatie en organisatie. Wij verwachten dat NorGhaVo Ghana met de eerste 2 taken geen problemen zal hebben. Echter…vooral de laatste taak kan als bedreigend worden ervaren. Wij zullen uitleggen dat we niet op een aktieve manier gaan coachen; we willen slechts aansturing geven; we denken erover om 'local people' in te schakelen die de staf handvaten kunnen aanreiken/op weg helpen voor een bepaalde periode enz. Als wij NorGhaVo Nederland goed hebben begrepen, is hier zelfs budget voor vanuit Nederland. Eén capabele persoon hebben we al in gedachten en dat is Ishmel (de microfinancierings-deskundige). Bovendien is hij al enigszins 'gelinkt' aan NorGhaVo vanwege de terugbetalingen van de NFD-leningen. Ook zullen wij duidelijk maken dat wij slechts rapporteren aan NorGhaVo Ghana. 20 oktober: De polytank is leeg en de 'watercompany' levert nog steeds geen water in ons gebied. 'It will come; within 2 months whole Tamale has water'…..Maar uh…..dit werd maanden geleden ook al gezegd. We belden dan ook de waterleverancier en deze kwam binnen een uur de polytank vullen (2000 liter water). Met 1 tank doen we ongeveer 2 à 3 weken. 21 oktober: De lijst met klusjes wordt langer en langer…..Tijd om zaken te bespreken met onze landlord Boye Bandie. Voor de kleine klusjes kunnen we Tahiru inschakelen. Gelukkig is het contact met de huisbaas beter geworden. Hoewel het hele huis voor onze komst min of meer was schoongemaakt, waren er toch nog veel dingen blijven liggen. Tahiru regelde een meisje (Hadidja) dat een paar dagen meehielp met de 'cleaning'.
En toen stonden er opeens 2 vrienden van Tahiru op de stoep…….just to greet us; just to say hello. Ja, het spreekt zich rond……Tahiru is vaak te vinden bij die witten. En kunnen Ben en Dees niet zorgen voor een baantje? Tahiru is namelijk 'jobless'. 24 oktober: Eindelijk is er dan een meeting met NorGhaVo Ghana, waarin de 2 meest actuele zaken worden besproken: De terugbetalingen van de leningen door de meiden en de nieuwe job van Ben en Dees. Uitslag: NorGhaVo Ghana is bereid om de terugbetalingen van de leningen te monitoren. Paul en Ishmel zullen ook dit proces blijven coachen, maar onder de NorGhaVo-vlag. Nou dat is een hele zorg minder! NorGhaVo zal ook nog een keertje met Hawa om de tafel gaan zitten (zonder ons) en met Paul en Ishmel (met ons). Dan onze nieuwe baan als senior volunteer: NorGhaVo Ghana is de mening toegedaan dat wij in onze functie als senior volunteer werkzaamheden gaan uitvoeren die in feite nu reeds door NorGhaVo Ghana worden gedaan. Uit deze reactie spreekt een zekere angst die inhoudt dat NorGhaVo Ghana vreest voor hun eigen job. Het werd een beetje afgezwakt met het volgende compromis: Ad hoc zullen Ben en Dees worden gevraagd om assistentie te verlenen. De letterlijke woorden waren: "You don't add anything; but when there is need for your experience, we will contact you!" We weten dat NorGhaVo Ghana ons liever op een project plaatst, maar wij hadden het wel leuk gevonden om als senior volunteer aan de slag te gaan. Nu dit laatste slechts af en toe zal gaan geschieden (we zijn op afroep beschikbaar voor NorGhaVo) en de terugbetalingen van de leningen cq het coachen van de meiden ook niet meer volledig onze zorg is, zullen we op zoek gaan naar een nieuw project. Hier werd al over gebrainstormd. De woorden education; cultural promotion; teaching topics; library zijn gevallen…….We zullen zien! Misschien gaan wij zelf wel op zoek naar heel iets anders. Maar het is niet verkeerd als ook NorGhaVo Ghana aktief meedenkt. Nadat er met NorGhaVo werd gesproken over de hele Hawa-kwestie, togen Ben en Ishmel (op advies van het schoolhoofd van het Business College International) richting politie. 25 oktober: We krijgen een verzoek uit Nederland van een oud NorGhaVo-vrijwilligster of Ben in januari/februari supervisie wil geven aan een Nederlandse studente (opleiding Maatschappelijk Werk). Zij zal stage gaan lopen op het project van onze oude huisbaas mister Jacco. (CPYWD). Ben heeft hier 'ja' op geantwoord. 26 oktober: Zagen we op 14 oktober een aap, vandaag werden we opgeschrikt door een SLANG en wel binnen in ons huis! (Op de grens van huiskamer naar slaapkamer). Een klein, dun exemplaar, groen van kleur. Brrrrr!!! 26 oktober: Ook werd het tijd om de mensen van Kpaluu Junction nog eens te bezoeken. Socializen op zondagmiddag op de compound waar we 2 jaar hadden gewoond. Hoewel Jacco en Suzy afwezig waren, werden we uitgebreid verwelkomd door de kinderen Eddy en Evelyn. Ook de 'maid' Batischu en Job vonden het fijn dat we weer even op de oude stek waren. 27 oktober: Vandaag werd wederom de politiepost in Tamale bezocht. Hawa was 'uitgenodigd' door de politie en was hierover nogal verbolgen en schreeuwde als een (Nederlands) viswijf en haalde God en iedereen erbij. Zoals gebruikelijk werd alles door haar ontkend. Teneinde uit de pat-stelling te geraken, stelde Ben voor Hawa 'plechtig' te laten beloven zich nooit meer met onze 13 meiden te bemoeien. De betreffende officer was natuurlijk een goede en 'betrouwbare' getuige. Aldus geschiedde……Voorlopig einde verhaal en einde oefening. Nog bijzonder om te vermelden was dat tijdens onze aanwezigheid iemand geboeid naar binnen werd gebracht. Het betrof een man die verdacht werd van een gepleegde moord in 2003. In het verleden was de Ghanese justitie bij sommige misdrijven niet actief geweest: Geen onderzoek, geen opsporing, geen rechtsvervolging. Op het moment dat we de police-office verlieten, zag het (letterlijk) zwart van de mensen die middels joelen hun ongenoegen kenbaar maakten inzake de arrestatie van de man. Ze begrepen niet dat deze oude zaak nu plotseling actueel was geworden. Voor ons in ieder geval een vreemd scenario, zeker als je ook nog de politie-agenten met forse geweren in de aanslag erbij betrekt. 27 oktober: De slang zit ons nog steeds niet echt lekker! Ook hebben we regelmatig overlast van zeer grote krekels en torren. Inmiddels is ons duidelijk dat een en ander ook te maken heeft met het feit dat ons huis lange tijd leeg heeft gestaan. Een andere oorzaak is dat op de percelen links, rechts en achter ons huis het onkruid meters hoog staat. Het is een beetje bush-achtig! Een aantrekkelijke plaats voor slangen en ander ongedierte. Gelukkig komen er minder slangen voor in het droge seizoen (het regenseizoen is nu bijna voorbij). We gaan dus de goede kant op! Maar toch rest ons waarschijnlijk niets anders dan chemicaliën te gaan gebruiken. 28 oktober: We werden wederom met een bezoekje van Jan Snel vereerd. Hij was op de terugweg vanuit Bolgatanga. Deze keer werd hij vergezeld door zijn 'rechterhand' Sadik (die net vader was geworden van een dochter). In Tamale hadden zij enkele dagen een congres. Tussen de bedrijven door gingen wij met Sadik naar ITTU. Dit is dé plek om alles op het gebied van weven te kunnen aanschaffen. Voor hun project in Bolgatanga was dit namelijk actueel. Op deze manier kon Sadik zich enigszins verdiepen in weefuitrustingen. Aangezien wij dus al eerder 'met dit bijltje hadden gehakt' konden wij een beetje adviseren. 's Avonds werden beiden door ons uitgenodigd in ons nieuwe onderkomen. Foto 117: Jan Snel uit Sevenum en zijn Ghanese compagnon Sadik bij ons op bezoek. Zij zijn inmiddels trouwe bezoekers geworden. Foto 119: Typisch Ghanees………als je moe bent, dan ga je slapen………gewoon op de grond…….het maakt niet uit of je op bezoek bent…………
29 oktober: Dankzij onze sponsoren in Nederland konden we onze meiden melden dat er mogelijkheden zijn om de kiosken te verven en te voorzien van een veranda. Gelet op de slechte terugbetaling van de verstrekte leningen tot nu toe, werd hieraan nadrukkelijk de voorwaarde gekoppeld dat eerst gestart diende te worden met aflossingen, alvorens wij over de brug zouden komen. Wij vertelden de meiden dat onze sponsors in Nederland het niet konden waarderen dat er (nog) niets werd afgelost. En verder heeft een vriend uit Nederland te kennen gegeven een aantal geweven hoesjes voor mobieltjes te willen laten fabriceren door onze meiden. Twee weef-meiden (Salamatu en Asia) hebben we inmiddels in kennis gesteld van deze internationale op handen zijnde business!! Het tweetal gaf te kennen ruggespraak te moeten houden inzake de prijs, de afmeting, de kleuren, het tijdstip van levering enz.enz. Tot slot: Teacher Paul studeert hard. Nadat hij heeft lesgegeven op zijn 'primary school', is hij iedere middag te vinden in de plaatselijke bibliotheek waar hij van 14.30 tot 17.30 uur studeert. Verder liet hij weten ook 's nachts 2 uur te studeren (bij kaarslicht).
26 oktober: Onder de knop "Verlof 2e
jaar" staat een uitgebreid verslag met foto's over de verlofperiode van Ben
en Dees in de zomer van 2008.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
