|
|
|
Update december 2008 Werd eind november de baby van kapstertje Akiti geboren (overigens…met de naam Mandea i.p.v. Mandena), deze maand konden we de baby van Taiba verwelkomen. Met dank aan onze fondsenwerving gedurende onze verlofperiode in Nederland afgelopen augustus, hadden we eind november microfinancierings-deskundige Ishmel blij kunnen maken met een financiële vergoeding. Hij gaat voor ons de communities in om de centen van de microkredieten te innen. Aangezien zijn motorbike niet op water loopt en bovendien onderhoud vergt, vonden wij dat hij recht had op een tegemoetkoming. Ook konden we Taiba de centjes geven voor de bouw van haar eigen shop. Het was de bedoeling om deze kiosk te laten bouwen, maar…..toen Taiba zich aan het oriënteren was op een goede lokatie, stuitte zij op een shop die te koop stond aangeboden. Voor Ghanese begrippen zag deze er goed uit. Na rijp beraad werd dan ook besloten om deze kant en klare shop te kopen.
Begin december werd Steven verrast. Hij had nog steeds een financiële opsteker van ons tegoed. Gedurende de periode april-juni 2008 had hij ons erg goed geholpen bij het realiseren van de 13 houten shops. Nu konden we hem eindelijk een financieel dank-je-wel geven. En tenslotte werden de overige centjes gebruikt voor het schilderen van de 13 shops van de meiden. Monitoren terugbetalingen leningen en schilderen houten kiosken: Van de 13 shops waren 3 shops reeds geschilderd . De ouders/verzorgers van Akiti, Adam Rafia en Asia hadden hun eigen geld gestoken in het (laten) verven van de shops. Dit was reeds geschied voordat wij aan fondsenwerving deden afgelopen augustus in Nederland. De kosten voor het schilderen van 1 kiosk zijn: 45 GHc. We bezochten de 3 betreffende ouders en lieten weten dat zij dit bedrag zouden terugkrijgen, totdat Ben een veel beter idee kreeg: De 45 GHc (kosten verf) worden niet terugbetaald aan de ouders die de shops al hebben geschilderd, doch worden gebruikt voor de aflossingen van de leningen. (Het terugbetalen verloopt namelijk erg moeizaam). Zowel microfinancierings-deskundige Ishmel als teacher Paul als NorGhaVo konden zich hierin vinden en tot onze grote verbazing vonden de ouders/verzorgers het ook een goed idee! Bij de overige 10 meiden strooiden wij allemaal de volgende boodschap rond: …..Als je terugbetaalt, zullen wij potten verf gaan kopen…. De eerste 4 dames die hiervoor in aanmerking kwamen waren: Azara 3, Salamatu, Hawa en Hadidja. Nummer 5 was Rabbie en nummer 6 Suhayini. Slechts kleine bedragen worden terugbetaald: 5 GHc of 10 GHc. We lieten de meiden hun favoriete kleuren uitkiezen, maar……iedereen koos unaniem voor de kleuren blauw/wit. Als je vraagt naar het 'waarom', krijg je niet echt een duidelijk antwoord. Als je echter om je heen kijkt, moet je constateren dat hier in Tamale de meeste houten kiosken zijn geschilderd in de kleuren blauw/wit. (Bovendien zijn dat ook een beetje de NFD-kleuren).
Per kiosk hadden we 4 'gallons' nodig: 2 voor de binnenkant en 2 voor de buitenkant. De kiosk werd wit van binnen en blauw van buiten. De verf voor de binnenkant is 'emulsion'; de verf voor de buitenkant is 'oil paint'. Oil paint is duurder. De meiden en hun caretakers weten dat wij slechts de verf leveren. Zij zelf mogen een schilder regelen en deze betalen. We leggen uit dat Nederland geld heeft gegeven voor verf en niet voor arbeidsloon voor de schilder. Op 3 december werd gestart met het schilderen van de shops. Azara 3 was de eerste! Dus het motto is: 'If you pay, we arrange paint'. Maar......als ze niet terugbetalen, overwegen we om de kiosk in beslag te nemen. Er zijn genoeg andere 'needy girls'……… ………………….Het schilderproces verloopt zeer traag. We spreken verschillende keren af dat we komen met de verf, maar dat we dan ook verwachten dat men een verfkwast heeft aangeschaft; een beetje benzine om de verf te mixen en een schilder die dus niet door ons wordt betaald. Iedere keer weer krijgen we te horen: 'We don't have money to buy the brush and the fuel/petrol; nor to pay for workmanship, but you can leave the paint here'.....tsja....en dát doen we dus niet! We willen met eigen ogen zien dat de kiosk wordt geschilderd. Dát zijn wij verplicht naar de sponsoren toe. Als je de verf terplekke zou achterlaten en je zou een paar dagen later terugkomen, dan is de verf ongetwijfeld verdwenen en dan is de shop niet geschilderd en zou men al klaar staan met een of ander prachtig verhaal. Ja, we spreken inmiddels uit ervaring. Voor ons Nederlandse hoofd is het te zot voor woorden: Wij komen de verf persoonlijk brengen; het is een cadeautje van de sponsoren (het is dus geen onderdeel van de lening; hoeft dus niet terugbetaald te worden) en dan is die verfkwast, een beetje benzine en het arbeidsloon het probleem. Natuurlijk is het gemakkelijk om toe te geven aan deze luttele bedragen, maar we doen het niet. We willen gewoon enige 'commitment' zien. Vooralsnog rijden we dus al een tijdje rond met potten verf achter in de jeep…. Een nieuwe invulling voor Kukuomarket: De containers op Kukuomarket liggen leeg. De doorstroom van de NFD-meiden stagneert. Het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat ons mooie trainingscentrum niet wordt gebruikt. Leegstand betekent achteruitgang. Kortom: It's empty and dirty. We gaan dan ook naarstig op zoek naar een oplossing en deze oplossing lag eigenlijk voor de hand. Op twee van onze voormalige stageplekken (sewing en hairdressing) zijn maar liefst 50 resp. 60 meiden geplaatst. Hoewel geen NFD-meiden, zijn dit natuurlijk ook kansarme meisjes. Aan 'needy girls' is in Tamale nou eenmaal geen gebrek! En zolang ons trainingscentrum maar gebruikt wordt voor kansarme meisjes, dan is het wat ons betreft (en wat onze sponsoren betreft) oké. We gaan dan ook in gesprek met de stagebegeleider van het naai-atelier mister Halilahi en met de stagebegeleider van de 'kapsalon' madam Mariam en beiden willen dolgraag de helft van hun meiden onderbrengen in ons trainingscentrum. Beiden zijn namelijk erg klein behuisd en in onze containers op Kukuomarket is volop ruimte. Ook Peter en Alex van NorGhaVo Ghana juichen het idee toe. En wij zelf zijn ook erg tevreden met deze optie. We besluiten geen huur te vragen, doch slechts 'fees for maintenance' en de voorwaarde dat toekomstige NFD-girls daar gratis hun stageperiode mogen doorbrengen. Voor iedereen betekent het een win-win situatie: Mr. Halilahi en madam Mariam zijn blij dat ze voor 'een prikkie' een goede lokatie hebben gevonden; NorGhaVo is blij, aangezien onderhoudskosten geregeld zijn; wij zijn blij, omdat ons trainingscentrum weer zal bruisen van aktiviteiten en het gebruikt wordt voor datgene waarvoor het is gebouwd, namelijk kansarme meisjes helpen; Hawa zal blij zijn, omdat ze geen stageplekken hoeft te betalen en de NFD-meiden zullen blij zijn, omdat ze weer op stage kunnen. (Momenteel zitten deze meiden nog steeds in stap 1, aangezien Hawa geen geld heeft om de stageplekken te betalen). Met alle betrokkenen werden de voorwaarden besproken en iedereen ging accoord, totdat…………….Hawa ingelicht moest worden. NorGhaVo Ghana ging verscheidene keren met haar om de tafel, maar de gesprekken verliepen erg moeizaam. Tsja……zij associeert nou eenmaal Kukuomarket met Ben en Dees en dan is het al bij voorbaat….nee…Het is een zeer vermoeiende tante…..zucht………De inkt is nog niet opgedroogd of we krijgen via inside information te horen dat 'Assembly' van plan is om alle containers op Kukuomarket te ruimen. Wat hangt ons nu dan weer boven het hoofd? De geruchten doen de ronde dat er nieuwe shops worden gebouwd door……Chinezen!!! Later blijkt dat de helft van het verhaal waar is. Chinezen zullen weliswaar gaan bouwen op Kukuomarket, maar niet alle containers zullen worden geruimd. Die van ons blijven dus gespaard. Pfffff.....Dit laatste is dus het goede nieuws. Het slechte nieuws is dus dat we geen stap verder komen als Hawa niet accoord gaat met onze mooie oplossing voor Kukuomarket. Geweven telefoonhoesjes voor Nederland: Zoals eerder gemeld zijn we de afgelopen tijd bezig geweest met een order uit Nederland. Twee van onze weefmeisjes (Asia en Salamatu) mochten 100 mobiele telefoonhoesjes weven voor een vriend van ons in Nederland. Uiteraard een bijzondere ervaring voor onze meiden! Naaister Taiba heeft de geweven telefoonhoesjes in elkaar gezet en onze webmaster realiseerde een mooie combifoto, waarop de 3 hoofdpersonen (Asia, Salamatu, Taiba) staan afgebeeld inclusief hun weefattributen cq naaimachine en het uiteindelijke resultaat, zijnde de telefoonhoesjes. Oké…..verzenden naar Nederland dus……Per post? Aangezien het nog wel eens voorkomt dat pakketjes onderweg worden opengemaakt, gaven we er de voorkeur aan om het mee te geven aan een vrijwilligster die omstreeks half december terug zou gaan naar Nederland. Toen kwam er echter een prachtige oplossing. Musah van NorGhaVo Ghana vertrok op 11 december voor een maand naar Nederland en was bereid ons pakje mee te nemen. Geweldig: Sneller, goedkoper en veiliger dus! Het toeval wilde dat hij naar dezelfde plaats ging als waar onze opdrachtgever woont (Nijmegen). Hoe wonderlijk kan het lopen……………………
Nieuwe baan: Hoewel er vele 'potjes op het vuur' staan, duurt het lang voordat we concreet iets kunnen melden. Als wij onze ergernis uitspreken naar Ghanese vrienden over de lakse wijze van omgaan met afspraken, krijgen we slechts te horen: 'This is Ghana'. Men belooft terug te bellen en er gebeurt vervolgens niets; op mails krijgen we geen antwoord; reminders sturen levert geen resultaat op; ook op de stoep gaan staan heeft geen zin…..men is on travelling, sick, busy, not around, enz. enz. Meestal komt men niet verder dan: 'I have to discuss it with the director…..I will remind him…..I will ask him to call you back......' Blablablabla….maar…..at the end of the day......nothing is there!!! Maar….goed nieuws….Ben gaat m.i.v. eind februari supervisie geven aan een Nederlandse studente van de opleiding Maatschappelijk werk/SPH, die stage komt lopen in Ghana. Verder heeft hij een 'proposal' ingeleverd als het gaat om het organiseren van workshops in een klein dorpje vlakbij Savelugu (ongeveer 45 km. verwijderd van Tamale). Het lijkt hem leuk om de docenten te trainen van de schooltjes aldaar. Zij lopen tegen problemen aan met de leerlingen en slagen er niet in om deze problemen te benoemen, laat staan op te lossen. Het is dus de bedoeling om dit inzichtelijk te maken. Op 19 december krijgt hij te horen dat hij m.i.v. begin februari mag starten.
Een week eerder (12 december) heeft Dees haar tweede gesprek op de Cambridge garden academy. Deze privé-school is nog in de opbouwfase. Er is een kinderdagverblijf/crèche in gevestigd, a nursery en primary one. Concreet: Kinderen tussen de 2 en de 6 jaar. Voor de 5 en 6-jarigen wil deze school gaan starten met het geven van Franse les. Erg baanbrekend en vooruitstrevend. Bovendien merk je dat men het wel interessant vindt voor de pr van de school…..een witte mevrouw die Frans komt geven…..wie weet wat daar uit voortvloeit? Nou in ieder geval dus dat ik op bovenstaand schooltje m.i.v. 3 februari a.s. ga starten. Ik (Dees) mag het helemaal naar eigen goeddunken gaan opzetten, invullen en uitvoeren. Ik heb het plan om muziek als 'instrument' te gaan inzetten. Dus ik houd me aanbevolen voor Franse kinderliedjes!!! We zitten in de Harmattan-periode: De wind uit de Sahara die veel zand met zich meebrengt, maar ook af en toe een heerlijk briesje. Het is de meest koele periode van het jaar (soms 's morgens 'slechts' 25 graden). En verder betekent het…overal stof, erg droog en schrale lippen……. Sinds 2 december scharrelt kip Froukje rond over het erf……….Een zwart exemplaar met een oer-Hollandse naam. Het is gezellig en rustgevend……… Hoewel een kip eieren behoort te leggen, hadden wij er nog geen één kunnen ontdekken, totdat……de kip wel erg vaak te vinden was in de garage. Ze kroop dan altijd in een doos. Toen we op 23 december eens echt goed in die doos keken (we hadden de kip toen al 3 weken), zagen we maar liefst 8 eieren op de bodem liggen!
5 december: Farmers Day. Plannen is onmogelijk in Ghana. Er zijn altijd beloftes en excuses. I will call you…..I will come tomorrow…..I will give you feedback today…….nee dus! Er gebeurt niets! Zo ook vandaag (5 december)…..we hadden met 4 mensen een afspraak die allemaal niet kwamen opdagen op het afgesproken tijdstip; sterker nog….die dus helemaal niet verschenen, noch iets van zich lieten horen.….Hierbij hebben we nog niet de mensen meegerekend die hadden beloofd te bellen. Het lijkt wel of niemand hier iets doet…..Ook privé wachten we op velen……….de timmerman, de lasser, de loodgieter, de klusjesman en allemaal hebben zij wel weer een excuus om niet te komen. Bovendien hadden we een afspraak met de hoogzwangere Taiba. Toen zij niet verscheen, maakten we ons zorgen. Taiba houdt zich meestal wel aan afspraken. Wij belden haar verschillende keren. Toen haar telefoon eindelijk werd beantwoord, kregen we de schrik van ons leven. Aan de andere kant van de lijn hoorden we een vreemde mannenstem die zei: 'You forget about your appointment with Taiba; you will not see her'. Allerlei gedachten kwamen in ons hoofd op. Was hier sprake van een kidnapping? Na een zoektocht door de stad en een tevergeefs bezoek aan haar huisje, bleven we doorgaan met bellen. Eindelijk kregen we Taiba zelf aan de lijn die liet weten: 'It's a long story; where can I meet you?' Wat bleek? Taiba had die dag verschillende afspraken, die ook allemaal moeizaam verliepen, met als resultaat….wachten…..wachten…..wachten… In de hele consternatie was ze haar telefoon kwijtgeraakt op een drukke markt en de vinder had het blijkbaar nodig gevonden om ons de stuipen op het lijf te jagen. Onze polytank (watervoorraad) is kapot. Midden in de nacht werden we opgeschrikt door een kletterend geluid……….. 2000 liter water liep weg………… 7 december: Verkiezingen in Ghana! Het is spannend…..Wordt het NPP van Nana of NDC van Mills? Er wordt gestemd middels een afdruk van de duim. Iedereen wordt opgeroepen om vooral kalmte te bewaren….. Peaceful elections lijkt de slogan te zijn…… Overal zien we: Ballots not bullets…..Stemmen en geen kogels! Als na 2 dagen de uitslag komt, blijkt dat er een aparte verkiezingsronde moet komen om de nieuwe president te kiezen. Op 28 december moest dan ook nogmaals worden gestemd. En de uitslag?..... Overal op straat hoorden we dat NDC als winnaar uit de bus was gekomen en de nieuwe president voor Ghana dus Atta Mills was geworden. Toen we echter naar de radio luisterden, bleek dat men erg voorbarig was geweest. In één district was namelijk - ten gevolge van ongeregeldheden - niet gestemd. Op 2 januari moet dit district alsnog naar de stembus. Wordt dus vervolgd…………
8 en 9 december: Sala……….. Hoewel deze Sala een andere is dan de Sala die na de Ramadan plaatsvindt, is het toch een belangrijk moslimfeest, waarbij 'worshipping' centraal staat. (En schapen slachten natuurlijk…) Wat deden wij op Sala? De loodgieter kwam om de schade aan onze watertank te inspecteren. Wij gingen naar de 'fitter' om onze jeep te onderwerpen aan een onderhoudsbeurt; we gingen naar Maliek (de lasser die destijds de containers op Kukuomarket had gemaakt)….just to greet……just to say hello……Tsja….dat is belangrijk hier! Hij had ons al een keertje gebeld en kon maar niet begrijpen dat we na onze terugkomst uit Nederland nog niet bij hem waren geweest 'just to greet'….Verder gaven we ons pakketje met daarin 100 geweven telefoonhoesjes aan Musah. Hij zal dit in Nederland overhandigen aan onze opdrachtgever. Ook gingen we naar de dokter. Kabsad Scientific Hospital bestond eind november 1 jaar! Bij de kapper liet Ben de schade herstellen die één van onze dames had aangericht bij een knipbeurt! En natuurlijk gingen we op kraamvisite bij Taiba. De baby-girl werd geboren op 8 december. Dit is het tweede kindje (tweede dochter) van Taiba. Aangezien het meisje werd geboren op Sala, kreeg ze de naam Tasala. Op de adoration (naamgeving) zal echter nog een andere naam bekend worden gemaakt. Samen met de NFD-meiden Asia en Azara 3 togen we op 15 december naar de 'adoration'. Daar werd ons de tweede naam van Tasala verteld, namelijk: Zenab. De 'adoration' vindt meestal een week na de geboorte plaats. De setting blijft komisch voor ons. De jonge moeder zit uitgedost op een bed en iedereen komt gewoon kijken……In de Ghanese cultuur is het normaal dat de pasgeborene 40 dagen binnenblijft.
10 december: Met Carina en Yahlove naar Kukuomarket en naar hun eigen projekt: In de village in Kanvilli hebben de Nederlandse Carina en de Ghanese Yahlove een microfinancierings-projekt. De betekenis van Kanvilli is: Step forward. Allereerst bezochten we de chief palace; het huis van het stamhoofd. Hoewel de chief zelf afwezig was, spraken we met een zoon. De chief heeft maar liefst 27 vrouwen en volgens de zoon kon Dees best nummer 28 worden! Ben en ik (Dees) werden als gasten welkom geheten door de vrouwen en de kinderen uit de community. Er werden 'local dances' opgevoerd en er werd gezongen: Amaraaba Ben; Amaraaba Dies…..welkom Ben en Dees.
Een grappig voorval…….We worden aangesproken door 2 jongens……'Hé white men, we always see you driving in your jeep; you do a lot for our sisters; do you also help boys?' Als we hier ontkennend op reageren, luidt het antwoord: 'Never mind, God will pay you'!!!! De dalende olieprijs 'treft' natuurlijk ook Ghana. Het heeft lang geduurd alvorens deze prijsdaling aan de pomp merkbaar werd. Maar nu gaat de benzineprijs in sneltreinvaart omlaag: Ongeveer 35% in 4 weken tijd! Als iemand je aandacht wil, wordt ppppssss 'geroepen'. Na ruim 2 jaar Ghana zijn we er natuurlijk aan gewend, maar het blijft komisch. Ook zelf gebruiken we al regelmatig dit ppppssss. Wordt weer even wennen straks in Nederland (als er dan niemand meer op reageert!!!) En nu we het over Nederland hebben: Bij vreemde geuren is je neus een betrouwbaar reukorgaan. Als je in Nederland in je auto rijdt en bijvoorbeeld een brandlucht ruikt, dan stemt dat in ieder geval tot nadenken. Hier in Ghana reageer je al niet meer. Alles stinkt en alles is smerig. Links en rechts zie je overal brandjes, zeker in de huidige dry season met zijn vele bushfires.
Socializen…..just to say hello.....Op 14 december togen we weer eens naar ons oude stekkie op Kpaluu Junction waar we 2 jaar hebben gewoond. We wilden Jacco, Suzy en de kinderen even bezoeken. Helaas waren zij niet aanwezig. Wel zagen we Job en Batischu en zij vonden het leuk om uncle Ben and auntie Dies weer eens te zien. We kregen te horen dat Suzy al 3 maanden in Kumasi zit vanwege haar werk (en dat dit voorlopig nog wel een tijdje zo kon blijven). Ze had zelfs geen mogelijkheid om ieder weekend terug te komen naar Tamale. Geregeld valt de stroom uit. Als we de elektriciteitsmaatschappij VRA bellen, krijgen we te horen dat er 'a big problem' is in Accra cq in Kumasi. Als we vragen wanneer de 'lights' weer back zullen komen, luidt het antwoord: 'They are working on it; I can't tell, unless they finish the work'. Tsja…..geduld is een schone zaak. Voor ons betekent het dat we niet kunnen koken, niet achter de computer kunnen werken enz. enz. En verder….. Inmiddels slikken we al 3 maanden geen malariaprofylaxe meer en we hebben nog geen malaria gehad…afkloppen! Zouden de coils dan toch helpen? Deze muskieten-verdrijvers steken wij iedere avond aan en plaatsen die dan bij de buitendeuren.
Uiteraard slapen we nog altijd onder een muskietennet en komen we na 18.00 uur niet meer buiten. Bovendien is ons hele huis voorzien van muskietengaas. En dan…..om maar eens iets te noemen….zoals bekend wordt de linkerhand als onrein beschouwd. Als men per ongeluk iets met de linkerhand aangeeft, luidt steevast de reactie: 'Sorry for left!';…….onze voeten zijn zwart, zwart, zwart…….; de ijsjes van fanmilk (fan pop) zijn niet aan te slepen;……. één van onze bananenbomen heeft jammer genoeg het loodje gelegd ….en we proberen oog voor detail te hebben als het gaat om fotograferen. Verblijfsvergunning: Vóór 27 december moet onze verblijfsvergunning verlengd worden. De papieren hiervoor liggen nog steeds op het hoofdkantoor van de Immigratiedienst in Accra. Omdat de tijd begon te dringen, gingen we maar eens naar de Immigratiedienst in Tamale om te informeren. Commander Divine liet ons weten: 'There is nothing to worry about'........Ook belden we met headquarters in Accra. Het zou nog slechts een kwestie zijn van ondertekenen......Maar uh……moet het dan zo lang duren om een handtekening te plaatsen?......De contactpersoon in Accra (Joshua) deed zijn best om het proces te bespoedigen. Aangezien deze Joshua naar Tamale moest voor zijn werk, konden wij hem nog persoonlijk spreken. Samen werd op 29 december koers gezet naar de Immigratiedienst in Tamale, waar werd gesproken met de second commander (de eerste commander was afwezig). Deze second commander begon meteen te bulderen dat de datum van 27 december al was overschreden. Toen duidelijk werd dat wij al vanaf 3 november bezig zijn om dat papiertje te verlengen, bond hij in en sloot af met: 'Don't worry…..if there is any news, contact the first commander'. Klusjesman Hudu hielp ons een keer met enkele karweitjes. Tijdens het werk vertelde Dees hem over de straatmeiden. Hudu keek verbaasd op, dacht even na en toen volgde de snuggere opmerking: 'Are they blacks?' Tsja……Hudu heeft een klein '(zwart) lampje!' Ha,ha,ha!!! Toen ik Hudu vertelde dat ik de indruk had dat de maïs voor de kip 's nachts wordt verorberd door andere beesten, liet hij weten dat dit goed mogelijk was…Big black mouses or rats……Brrrrrr! Toen ik mijn afschuw hierover liet blijken, zei Hudu: 'Rats….we chop…..' Dit wil zoveel zeggen als…..'wij eten ratten'…….Gadverderrie……….geroosterde rat bijvoorbeeld….eet smakelijk!!! Hudu en het milieu…….Plotseling was de vuilniszak spoorloos verdwenen. Navraag bij Hudu leerde dat hij deze gewoon over de muur had gegooid!!!! Dat is hier heel normaal! Toen wij hem uitlegden dat dit toch écht niet de bedoeling was, keek hij ons ongelovig aan. Rasta-kapsel voor Dees op 20 december: In de shop van ons kapstertje Rabbie werd een rasta-kapsel voor Dees gerealiseerd. Na bijna 4 uur werk was het een feit: Een hoofd vol vlechtjes was het resultaat. Behalve Rabbie, was ook onze hairdressing-girl Azara 3 van de partij. Maar niet alleen deze 2 NFD-meiden vonden het leuk om Dees als klant te hebben……in een mum van tijd was de shop van Rabbie gevuld met andere meiden die spontaan kwamen meehelpen. Ben ging in een plaatselijke spot zitten (lokale kroeg) om de krant te lezen. Opeens kwam er een man naar hem toe: 'You can come with me to my house; my daughter has prepared the lunch'............ Oh, Ghana is funny!......
Op 23 december bezorgde de dierenwereld ons een verrassing: Net als een paar maanden geleden zagen we voor de tweede keer een aap op onze compound! De aap was groter dan het eerste exemplaar en sleepte een ketting met zich mee. Hij liep over de omheining van ons huis en was met de ketting vast blijven zitten aan de pinnen die op onze muur uitsteken. Het duurde even voordat hij zich kon bevrijden. Wij kregen in ieder geval hierdoor ruimschoots de tijd om de aap te fotograferen.
We zijn doende om een internetverbinding aan huis te realiseren. We gingen hiervoor naar Ghana Telecom. Dat lijkt simpel, maar in Ghana is niets eenvoudig te verwezenlijken. En ja wel hoor…..een grote chaos in de administratie, technische problemen, blablabla…….Maar:…..'Don't worry…….within a few weeks we will arrange your internetconnection!'Zou het waar zijn? En toen kregen we plotseling een vreemd telefoontje van een zekere Sadia……Sadia? Dat was toch dat NFD-weefmeisje dat zwanger was geraakt en dat vorig jaar november was bevallen van een zoontje? Dat meisje dat wij opnieuw een kans hadden gegeven, maar die zij niet had genomen? En nu…ruim een jaar later probeert ze ons te traceren. Via via kregen we te horen dat ze haar vroegere weefjuf Abiba had opgespoord om te vragen of ze de weefdraad weer mocht oppakken. Ook had ze gehoord dat Ben en Dees voor de NFD-meiden een shop hadden gerealiseerd en dat wilde zij ook wel. Ja, slim bedacht, maar daar kunnen we natuurlijk niet meer aan beginnen. Die vlieger gaat dus niet op! Onze 3e Kerst in Ghana: Kerstmis in de hitte…..het went nooit echt, maar het blijft bijzonder! Op eerste Kerstdag bezochten we Taiba en haar gezin en aten we samen een bordje rijst; tweede Kerstdag (die hier niet bestaat), brachten we door in de communities en gingen we op hutjesbezoek bij de meiden en hun familie. Voor ons geen mooiere Kerst dan tussen onze straatmeiden!
Deze dag werd tevens benut om een laatste waarschuwing te geven aan die meiden die nog steeds niets hadden terug betaald van hun lening. Als er niet wordt betaald, zal microfinancierings-man Ishmel op zeer korte termijn de kiosk in beslag nemen. Bij Akiti vonden we het wel moeilijk om dit slechte nieuws te gaan vertellen. Haar vader heeft zich namelijk altijd enorm betrokken getoond en heeft eigen geld gestoken in de verfraaiing van de shop. Nu Akiti vorige maand is bevallen van een zoontje, is de vader de mening toegedaan dat de terugbetalingen de verantwoordelijkheid zijn van dochter Akiti. Of om met de woorden van de vader te spreken: 'I have done my part!' Uiteraard kunnen we ons hierin vinden. Akiti zelf is het hier niet mee eens. Ze zou nog niet terug kunnen keren naar haar shop. De cultuur vraagt namelijk om tot 40 dagen na de bevalling in 'the husband's house' te blijven en die 40 dagen waren nog niet voorbij. Volgens de vader van Akiti is de schoonfamilie 'geen knip voor de neus waard' en komen alle kosten voor de baby op zijn schouders terecht. De vader vroeg ons dan ook nadrukkelijk om nog meer geduld te hebben, maar of Ishmel dat geduld nog kan opbrengen………….?
27 december: Ook alweer de derde verjaardag van Dees (48) in Ghana. Een grappig voorval: Toen Ben 's morgens in het internetcafé in een jolige bui vertelde dat Dees jarig was, zei één van de knapen aldaar: 'May the Almighty protect mammy for illness, not only today but the whole coming year'………….! Toen ik (Dees) zelf de volgende dag binnenstapte, kreeg ik een half uurtje internetten gratis…….Oh, Ghana blijft grappig!
Wel of niet naar Ivoorkust? Is Ivoorkust veilig? We hebben al een tijdje het plan om Ivoorkust te gaan bezoeken. Het komt er echter steeds niet van…..druk, druk, druk (ook in Ghana!). Bovendien is het nu onmogelijk, omdat onze verblijfsvergunning op 27 december is verlopen en verder wordt Ivoorkust ook nog afgeraden. Als je op minbuza.nl kijkt, krijg je een negatief advies. Aangezien dit ook niet altijd alles zegt, besloten we om het te vragen aan de commander van de Immigratiedienst hier in Tamale. Volgens hem was er geen enkel probleem en zou Ivoorkust safe zijn. Desalniettemin parkeren we Ivoorkust voorlopig maar even in de 'ijskast'. Oudjaar…………. Ballfruits in plaats van oliebollen…………Op Oudjaar kwamen vrienden op bezoek: Paul en Ishmel. Hoewel we ook Peter en Alex van NorGhaVo hadden uitgenodigd, lieten zij verstek gaan. Behalve dat we een toast uitbrachten op het nieuwe jaar, hielden we ook een meeting en bespraken de NFD-issues.
Het oude jaar is voorbij, het nieuwe jaar staat te popelen om van start te gaan…… Lieve mensen, wij hopen op veel inspiratie en bezieling in 2009 en wensen jullie dit ook van harte toe!!! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
