Update  Augustus 2009

Op verlof naar Nederland: Vakantie-oppassers in Zeist van 1 augustus tot 29 augustus 2009 en in Wassenaar van 29 augustus tot 20 september 2009.

Onze reis van Tamale naar Kumasi verliep voorspoedig en zeker in Kumasi was het relaxed. Wel hebben we daar beiden nog op een medi lab even laten checken op malaria. In het regenseizoen stikt het namelijk van de muskieten en we hadden wat vage klachten; echter....Niets aan de hand. In Accra hebben we weer eens kunnen winkelen. Voor 1 of 2 dagen is dat prima, maar Accra vinden wij geen Ghana. Het rijke zuiden is zo'n verschil met het arme noorden! Als je in Accra bent, dan lijkt het net of je al in Europa bent. Ook daar weer laten prikken op malaria. Je wilt gewoon zo dicht mogelijk voor aankomst in Nederland weten of je malaria hebt. Zo ja, dan kun je je meegenomen kuur uit Tamale nog gebruiken. Toen we aan het zoeken waren naar een goede plek om te laten prikken, werden we geholpen door een tweetal hele aardige mensen en kwamen we terecht op een soort van postkantoor waar medische zorg wordt verleend aan het personeel. Wij hadden daar uiteraard niets te zoeken, maar ja.....als je vertelt dat je al 3 jaar vrijwilligerswerk doet in Tamale en dat je op weg bent naar je moederland, dan gaan alle deuren open. Voor ik het wist zat ik - Dees - tegenover een arts die alle registers opentrok voor een witte. De laatste maanden in Tamale was ik veel geplaagd door malaria en allerhande bacteriele infecties, waaronder keelontsteking. Ook was er veel hoofdpijn. Ik werd naar verschillende plekken doorverwezen en belandde uiteindelijk in een soort polikliniek, waar niet alleen gecheckt werd op malaria, maar waar tevens een compleet bloedonderzoek werd gedaan. Uitslag: Alles in orde en geen malaria. Nou, toen vonden we het welletjes.....Blijkbaar was het weggaan uit Ghana en het teruggaan naar Nederland toch ingrijpender dan verwacht.

Onderstaand: Overnachten in Kumasi op heen en terugreis	Onderstaand: Overnachten in Accra op heen en terugreis

Wat wel leuk was in Accra, was ons bezoek aan de Legon university. We zijn naar de grootste universiteit van Ghana geweest en hebben daar de boekhandel bezocht. Toen ik daar geschikte methoden Frans zag voor de kleintjes op Cambridge, heb ik die genoteerd. Eénmaal in Nederland heb ik Paul (de oprichter van de school) gemaild en mijn bevindingen doorgegeven. Hij heeft laten weten belangstelling hiervoor te hebben en heeft me gevraagd op de terugreis wederom langs die boekhandel te gaan en 2 proefexemplaren mee te brengen. Leuk toch? Dit jaar hebben we een heel ander deel van Accra gezien, omdat we niet bij de Salvation Army sliepen. We hadden onszelf maar eens getrakteerd op een luxe hotelletje. Veel mensen in Accra die je spreekt zijn nog nooit in Tamale geweest, maar weten donders goed dat het noorden erg arm is. Ze begrijpen vaak niet dat een blanke het daar al 3 jaar heeft uitgehouden!! Tsja.....en toen was daar het vliegveld in Accra en pleegden we onze laatste telefoontjes met enkele Ghanese vrienden, in afwachting van de KLM vlucht (bestond 90 jaar), die ons weer veilig naar Nederland bracht. De vlucht verliep prima!

En dan sta je 's ochtends (1 augustus) in alle vroegte weer op Hollandse bodem en koop je een treinkaartje van Schiphol naar Zeist.....'Meneer, bent u al 60?' waren één van de eerste Nederlandse woorden die we hoorden. Hahaha!!! En toen op weg naar ons adres in Zeist. Voor het tweede jaar vakantie-oppassers in het huis van de heer en mevrouw Mees. Het was heel bijzonder om deze lieve mensen weer terug te zien. Een welkoms-plateau stond voor ons klaar, met lekkernijen en een kaart.

Onderstaand: Vakantie-oppasers in Zeist

Zij waren erg belangstellend naar onze Ghana-ervaringen van het afgelopen jaar. Na het één en ander gedeeld te hebben, vertrokken de mensen richting Texel, waar zij in de vakantie-periode het heuglijke feit zouden vieren van 50 jaar samenzijn. Nu begon ons verlof echt en gingen we ons installeren, spullen uitpakken, boodschappen doen e.d. We lieten enkele van onze naasten in Nederland en Ghana weten dat we waren gearriveerd. Onze beste Ghanese vriend Paul stuurde de eerste dag al verschillende mails. Hij maakte zich zorgen; hij had niets van ons gehoord en de hele familie was al aan het bidden geslagen!!!! Wat bleek? Paul heeft 2 emailadressen en wij hadden gemaild naar het emailadres, waarvan hij de inbox niet had geopend. Vakantie-oppassers zijn in Zeist betekende: Het verzorgen van de vele planten en bloemen, grasmaaien, sproeien en verder post doorsturen naar Texel en telefoon, antwoordapparaat en fax bijhouden. Ook kwamen poetshulp Hannan en tuinman Ruud. Het was erg leuk om beiden terug te zien. Hannan komt oorspronkelijk uit Ethiopie en woont al 9 jaar in Nederland. Mooi om te zien dat er weer een stukje Afrika (in de persoon van Hannan) binnenwandelde. Samen hebben we pruimen ingemaakt.

Onderstaand: Samen met schoonmaakhulp Hannan uit Ethiopie pruimen schoonmaken in de keuken (Zeist).

De pruimenboom in de tuin hing barstensvol pruimen.

Terug zijn in Nederland betekende ook: Veel dingen regelen; het lijstje 'Op verlof in Nederland' afwerken! Zo lieten we bijvoorbeeld foto's van het afgelopen jaar afdrukken. Dat is geloof ik het enige dat goedkoper is in Nederland dan in Ghana; we gingen naar een echte garage om een technisch mankement aan onze jeep voor te leggen aan een Nederlandse automonteur; we kochten spulletjes die niet te krijgen zijn in Tamale; we regelden bankzaken, belastingzaken, SVB en declareerden onze ziektekosten; we kochten weer een internationaal rijbewijs en eindelijk kon Ben een nieuw scheerapparaat kopen. Dat laatste was hard nodig! Een bezoekje aan de kapper was ook genieten... (wat een luxe!)....totdat je aan de kassa komt....! Hahahaha! (In Tamale kost knippen omgerekend 70 eurocent). Maar voor 'onze' meiden kreeg ik weer allerhande leuke kappers-monstertjes mee. Zij zullen dit koesteren en zien het echt als een statussymbool (omdat het simpelweg uit Nederland komt).

Al één van de eerste dagen (5 augustus) hadden we een afspraak met onze zaakwaarnemer Ton op kantoor in Blerick. Ook spraken we met Maarten (makelaar). Op 28 augustus zat het huurcontract er namelijk op voor de huidige huurders van ons huis in Venlo. Nu gaat men dus op zoek naar een nieuwe huurder. Aangezien we al in Blerick waren, combineerden we dit met een bezoekje aan een tante van Ben in Venlo. De eerste week werden we verwend met semi-Afrikaanse temperaturen en was de overgang - qua weer - niet zo groot. We hebben lekker buiten kunnen zitten. De dag er na (6 augustus) wederom naar Venlo. Nu stond de oogarts voor Ben gepland. Wij keken onze ogen uit in het ziekenhuis in Venlo. Ik kende het bijna niet meer terug. Het was helemaal verbouwd. Had ik hier gelegen en was ik hier jarenlang naar een reumatoloog gelopen en had ik hier iedere 6 weken laten prikken? Het leek iets uit een andere wereld. De entourage was werkelijk prachtig veranderd. Maar goed...het belangrijkste was dat de ogen van Ben stabiel waren gebleven. Na het oogarts-bezoek, richting moeders en Henk. Qua gezondheid zijn ze behoorlijk aan het sukkelen. Toen we aan het einde van de dag teruggingen naar Zeist, troffen we op station Venlo iemand uit onze straat. Heel apart om iemand van de Hertog Reinoudsingel terug te zien. In Venlo zelf was veel veranderd; er wordt o.a. gebouwd aan een tunnel. Het 'in Venlo zijn' deed ons beiden overigens niets. Op 7 augustus: Op naar een opticien. Ja, dit verlof gingen we helemaal in de revisie!

O ja, de mensen van ons tweede oppas-adres in Wassenaar (de heer en mevrouw Wamsteker), hadden ons gevraagd om een keer kennis te komen maken. Nou dat hebben we zondag 9 augustus gedaan. Met de trein naar Den Haag en vanaf daar met de bus naar Wassenaar. De bus stopt voor het huis van de mensen! Ideaal! Je zit dan precies tussen Leiden en Den Haag en we verheugden ons er al op om deze plaatsen te bezoeken. En natuurlijk vlakbij zee! En wie weet...zouden we Maxima nog wel zien in Wassenaar in de buurt van het landgoed, of al boodschappen doende bij de AH of de prinsesjes ophalend van school. Hahaha!! In ieder geval: Het was een hele leuke kennismaking en het waren ontzettend aardige mensen. Zij gingen op 30 augustus op vakantie naar Frankrijk. Net als in Zeist hadden ook deze mensen poetshulpen uit Afrika. Dit keer Christophe en Tracey uit Kameroen! De heer en mevrouw Wamsteker vroegen ons een heleboel over het wonen en werken in Ghana en lieten daarna het huis zien. Wederom een heel mooi huis in een mooie omgeving! We boften! Aangezien wij op 29 augustus Zeist zouden verlaten en pas op 30 augustus zouden kunnen starten in Wassenaar, moesten wij één overnachting elders regelen. We hadden dan ook al in Tamale de nacht van 29 op 30 augustus gereserveerd in het hotel van der Valk in Wassenaar (Bijhorst). Maar.....soms zit het mee.......Wat schetste onze verbazing? Kort na ons bezoek ontvingen we een mailtje van de mensen, waarin zij lieten weten dat we die nacht niet in een hotel hoefden te slapen. We mochten die bewuste nacht al in hun huis overnachten. Dit was toch werkelijk niet te geloven! Wat een attent gebaar, nietwaar? Wildvreemde mensen die zoiets aanboden. Maar het ging nog verder. Wij mochten een auto gebruiken!!!!! Uiteraard hebben we onze waardering uitgesproken, maar tevens vermeld dat we van de auto slechts gebruik zouden maken voor het boodschappen doen. Als we in onze periode Wassenaar zouden gaan reizen (Den Haag, Leiden, Rotterdam, Vlissingen, Venlo, Boxmeer, Utrecht e.d.), dan is het goedkoper om met trein en bus te reizen. We konden namelijk tot 13 september gebruik maken van de Zomertoer en dat scheelde de helft (afhankelijk van de afstand) en je reisde ook nog 1e klas. Reden voor deze mazzel bleek het feit te zijn, dat de mensen onder de indruk waren van het feit dat we al 3 jaar belangeloos werkten in het armste gedeelte van Ghana. Zo zie je maar weer.......Wij werden er wel een beetje stil van......

Op advies van meneer Mees uit Zeist gingen we in onzer Zeister periode toch nog een keer naar de Triodosbank (die bepaalde projecten steunt in ontwikkelingslanden). Zeker met het oog op de follow-up en het overdragen van ons werk aan capabele Ghanezen, was het goed om nog even te gaan babbelen. We konden in ieder geval een 'proposal' indienen. Maar ook zonder succes qua fondsenwerving wilden we even gedag zeggen bij de man van de Triodosbank, die ons vorig jaar toch had geholpen, zodat wij o.a. de shops van de meiden konden laten schilderen. 'Just to say hello'....helemaal Ghanees!!!

Op 12 augustus moesten we weer afreizen richting Blerick/Venlo. Dit keer om 2 nieuwe vaccinaties te laten zetten bij de GGD (buiktyphus en meningitis waren verlopen). Alle andere vacinaties waren nog up-to-date. Eén van de verpleegkundigen liet weten: 'Wist u dat alle vaccinaties die bestaan in uw lijf zitten?' Ja, dat wisten wij... Ja, zo werd vervolgd: 'Ik hoef u geen folders mee te geven; u kunt ons meer vertellen dan wij u'. Ach...het waren formaliteiten die je even moest afwerken. Als extra service gaven zij ons wel een Safe4travel account. We kunnen nu zelf inloggen en hebben alle gegevens ook online. (In geval dat het gele boekje kwijt zou raken). Na ons GGD-bezoek gingen we weer naar moeders en Henk. Die dag hadden we pech qua weer. Het regende de hele dag. Van de trein in de bus en dan lopen (weliswaar met plu's), maar toch in de stromende regen. We werden verrast door een telefoontje van de Akkerwinde dat Henk ons met de auto zou oppikken halverwege GGD Blerick en station Venlo. Zo arriveerden we dan weer bij moeders. Als laatste die dag hadden we om 18.00 uur nog een bijzondere afspraak. We waren uitgenodigd door Steven (de Schot die de eerste 2 jaar in ons huis had gewoond). Deze Steven is inmiddels getrouwd met de Roemeense Laura en woont - hoe wonderlijk kan het lopen - vlakbij de moeder van Ben in Venlo. En toen moesten we weer Engels praten. Met de auto werden we teruggebracht naar station Venlo.

Op 13 augustus zijn we een dagje naar Maastricht geweest. We genoten volop van de Zomertoer en het reizen in prachtige treinen. (In Ghana is helemaal geen trein). Iets grappigs: Toen we overstapten in Eindhoven (op weg naar Maastricht), sprak mij plotseling een vrouw aan die zei: 'Ben je het wel of ben je het niet? Pleumeekers toch? Toen ik hier bevestigend op reageerde, zei ze: 'Herken jij mij nog?' En ja...ik herkende haar, maar het dateerde wel uit een erg grijs verleden....

Het was handig dat we op onze vakantie-adressen gebruik konden maken van een computer. Op die manier konden we veel dingen uitzoeken en regelen. (We moesten o.a. onze terugvlucht nog boeken). We hebben enorm gesmuld van vele lekkere Nederlandse dingen. O, wat is het eten in Nederland toch heerlijk en wat is alles toch verfijnd qua smaak! In de supermarkt wist ik gewoon niet wat ik moest kiezen! (en ik hoorde nooit: 'it's finished!!!')

Terug in ons kikkerlandje....dat was dus fijn, maar ook vreemd. We genoten van een heleboel dingen, maar misten ook weer dingen van Ghana. Dat zal altijd wel zo blijven: Met 1 been in Nederland en met 1 been in Ghana, of tewel: Je hoofd is in Nederland, maar je hart is in Ghana.

Soms was je weer even helemaal terug in Ghana, als je bijvoorbeeld een artikel kreeg doorgestuurd, of als je bericht kreeg van NorGhaVo Ghana dat Hawa niet meer wilde samenwerken met NorGhaVo Ghana. Hopelijk betekent dit dat NorGhaVo Ghana op papier ons trainingscentrum in beslag kan nemen en wij eindelijk de daadwerkelijke invulling kunnen realiseren, of als je weet dat een Ghanese vriend (Yahlove) op 23 augustus naar Nederland zal komen voor 3 maanden om zijn Nederlandse vriendin Carina te ontmoeten. Carina is net als wij begonnen in augustus 2006 en hoewel al lang weer terug in Nederland, blijft ze wel regelmatig naar Ghana komen vanwege vriend Yahlove waarmee zij samen een projekt heeft bij ons in de buurt. We zijn benieuwd naar zijn bevindingen! Wij zouden ons kunnen voorstellen dat hij het in het begin allemaal erg overweldigend vindt, maar dat hij na verloop van tijd Ghana gaat missen.

Verder hadden we inmiddels onze terugvlucht geboekt (20 september KLM). Hoewel we natuurlijk niet weten hoe de situatie volgend jaar zal zijn, hebben we toch een retourticket gekocht.

Je doet de meest uiteenlopende dingen tijdens je verlofperiode....zelfs een ring groter laten maken bij een juwelier.....tsja....de Afrikaanse hitte had gezorgd voor dikke vingers. Of....een fietstochtje naar Soesterberg met een stop in een pannekoekenhuis in Zeist. Of......met de bus naar Utrecht voor een afspraak bij een pedicure. Of....een bezoekje aan een oud collega van Ben in Boxmeer (84 jaar). Het was die dag prachtig weer en we hebben heerlijk ijs gegeten aan de Maas. (De stuw in Sambeek).

Zoals wellicht bekend was het huis in Zeist erg bewerkelijk en vergde het veel tijd om alles te onderhouden, maar we hebben ons best gedaan. De tuinman is nog 2 hele dagen geweest. Wij zijn de hele periode Zeist verkouden geweest!

Op 23 augustus kregen wij bezoek in Zeist van Aggie en Harrie uit Horst. Ben kent Aggie vanuit zijn vroegere werk. Zij was ook betrokken bij het inburgeringsprogramma van vluchtelingen, maar dan op onderwijsgebied. Zij geeft o.a. NT2. Ook kenden we beiden vanuit de Jongerenkerk in Venlo. Hun dochter Félice die 'Developmental Studies' studeert, was voor haar studie afgelopen april/mei in Ghana geweest en wij hadden haar daar toen ontmoet. Eind juli/begin augustus keerde zij nogmaals terug naar Ghana (dit keer met moeders). Aggie had ons dan ook gevraagd elkaar te treffen in Tamale, ware het niet dat wij toen net richting Nederland waren vertrokken. We kruisten elkaar dus net. (Zij ging naar Ghana en wij vlogen naar Nederland). Inmiddels was zij terug uit Ghana met een heleboel vragen en wilde ons graag in Nederland zien. Zo kwam ze dan op zondag 23 augustus naar Zeist. Heel gezellig en erg interessant! En toen gebeurde er nog iets speciaals......de wereld is klein.....Zij liet weten dat ze ons bezoek in Zeist had gecombineerd met een ander bezoekje in Zeist (aan een nicht met haar man). Wat bleek? Het oude schoolhoofd van de voormalige Bernadetteschool in Boxmeer (basisschool Dees) woont sinds 4 jaar in een appartement in Zeist op slechts ongeveer 1 km. afstand van ons vandaan. Om een lang verhaal kort te maken: Een ontmoeting werd geregeld en woensdagavond 26 augustus gingen wij op bezoek bij deze lieve oudjes (81 en 80 jaar). Heel bijzonder! Het beeld van vroeger (donker haar, donkere bril, baard), was veranderd in een hele lieve zachte uitstraling. (Het haar was spierwit, baard en bril waren verdwenen). Ontzettend aardige en warme mensen. Waar begin je met vertellen als je iemand 36 jaar niet hebt gezien? Hahahaha!!! Maakte niet uit. We hebben allemaal genoten van deze avond. Kortom: Een waardevolle ontmoeting!

Op 24 augustus hadden we een gesprek op de Triodosbank in Zeist en hebben onze 'proposal' mondeling toegelicht en later schriftelijk ingediend. We hebben bericht gekregen dat het is gehonoreerd. Men kon zich vinden in ons idee om een extra bonus/beloning in te zetten voor die meiden die met enige regelmaat aan hun aflossingsverplichting voldeden. De insteek is deze (donatie) gelden niet uit te betalen, doch direct aan te wenden als aflossing op de nog openstaande schuld. Daarnaast hadden we gevraagd voor een bijdrage op het gebied van 'promotionele aktiviteiten': Onderhoud kiosk, maar vooral aanschaf extra materialen. In principe kunnen de meiden - in overleg met ons - de besteding zelf invullen. Het geld zelf wordt niet in handen gegeven, maar we kunnen dan samen bijvoorbeeld materialen gaan kopen. Even een opsteker dus voor de meiden; een soort van financiele 'injectie'. Kortom: Stimuleren van hun zelfstandige aktiviteiten in de meest brede zin des woords. Uiteraard waren we blij dat dit verzoek was gehonoreerd. We hebben een leuk contact met direkteur Ted en we kregen nog een compliment over de resultaten die waren geboekt in 3 jaar. Hij was het met ons eens dat onze microfinancieringsdeskundige Ishmel teruggefloten moest worden. Deze Ishmel zeurt ons de kop gek om een laptop. Wij hebben hem dit voor ons vertrek naar Nederland uit zijn hoofd gepraat en ook Ted deelde onze mening......wellicht wenselijk, doch niet noodzakelijk. De vraag is ongetwijfeld ingegeven door de Ghanese gewoonte om 'makkelijk' te vragen. Dit is dus voor hem een goed leermoment......zomaar 'out of the blue' vragen is 'not done'. Hij kan misschien gebruik maken van de computer op NorGhaVo-office.

Op 25 augustus gingen we wederom naar Venlo. Berny (de zus van Ben) had een vrije dag op het werk en haalde ons af van het station. Als eerste gingen we weer naar onze zaakwaarnemer Ton op kantoor Sannen in Blerick; hierna gingen we naar het huis van Berny en zagen zoon Thijs met zijn vriendin. 's Middags bracht Berny ons naar de tandarts (gelukkig hoefden we vanuit Wassenaar niet meer terug te komen) en tenslotte togen we met ons drietjes weer naar de Akkerwinde om moeders en Henk alweer voor de derde keer te bezoeken.

Op 27 augustus kregen we 's morgens bezoek uit een wel heel onverwachte hoek. Wij hebben in Tamale een vrijwilligster ontmoet van 'Meet Africa' in de periode 2008 oktober tot maart 2009. Deze Patricia is als vrijwilligster werkzaam geweest op mijn school Cambridge garden academy. Sinds eind maart was zij dus alweer in Nederland, maar volgt ons Ghanese wel en wee nog steeds trouw. Zo had zij dus gezien dat wij in Zeist zaten. Aangezien zij in Utrecht woont (komt oorspronkelijk uit de buurt van Sittard), kwam ze met de fiets even koffie drinken. Erg leuk! Het was een kort bezoekje, aangezien we 's middags wederom naar Venlo moesten. Dit keer voor de eindoplevering van ons huis.

De eindoplevering van de Hertog Reinoudsingel was niet leuk. Wij waren namelijk niet tevreden over hoe het huis is opgeleverd. Wij konden niet voor accoord tekenen. Alles werd afgedaan met: 'Dat is nou eenmaal het risico voor de verhuurder; in een huis moet geleefd worden en je mag blij zijn dat er geen wietplantage is aangebracht op je zolder´.....Nou ja zeg.....als een wietplantage de maatstaf is anno 2009, dan is het toch wel erg gesteld. We hebben het op de bordjes van de makelaar en van de rechtsbijstandverzekering gelegd. Kortom: Vervelend! Het was zó raar om in dat huis rond te lopen. We kregen daar allebei een heel onprettig gevoel bij. We moesten constateren dat we daar eigenlijk niet meer zouden willen wonen. We zijn het huis ontgroeid; we zijn Venlo ontgroeid en misschien zijn we zelfs Nederland wel ontgroeid. Sinds 28 augustus ligt het huis dus officieel leeg. De makelaar is op zoek naar een nieuwe huurder.

Veel tijd is in onze Zeister -periode gaan zitten in regelwerk. Veel contact gehad met allerhande instanties. Onze ervaring is dat men gewoon erg weinig doet en dat je uiteindelijk alles toch zelf moet doen.

We werden zó opgeslokt door al het regelwerk , dat we nauwelijks aan Tamale konden denken. Wel hadden we meegekregen dat er weer veel regen is gevallen (einde regenseizoen) en dat onze vriend Paul onze compound-boy Hudu heeft bezocht. Hudu sliep namelijk 2 maanden in de 'boy quarters'', de dienstwoning op ons terrein. Ook is inmiddels duidelijk geworden via NorGhaVo dat Hawa een eisenpakket voorgeschoteld heeft gekregen waar ze niet aan heeft kunnen voldoen. Ze zou alle banden met NorGhaVo hebben verbroken. Dit geeft hoop voor de nabije toekomst: NorGhaVo kan dan de containers confisceren en wij kunnen dan de uiteindelijke invulling realiseren (mister Halilahi sewing 2 containers en madam Mariam hairdressing 1 container).

29 augustus......dag Zeist en op naar Wassenaar!.....