Update Augustus 2010

Nog steeds zijn we op verlof in Nederland en nog steeds blijft dat vreemd. Ook zijn er enkele lichamelijke ongemakken geweest: Verkouden en pijn in de rug vanwege de kou en last van de ingewanden vanwege de andere voeding. Ook bezocht Ben nog even een gezondheidscentrum, i.v.m. enkele vage klachten. (Wij hebben namelijk geen huisarts meer in Nederland). Gelukkig niets aan de hand. Verder kwam alles erg op ons af. Iedereen zit hutje-mutje op elkaar. Vrijstaand wonen heeft een andere dimensie gekregen. En natuurlijk betekent terug zijn in Nederland: Druk, druk, druk......... Iedereen leeft in het tijdperk van 'Vrouw Holle´ en niemand heeft tijd. Eén persoon ging hierin wel erg ver en liet weten: ´Ze hebben hier alleen maar tijd voor je als je de lotto wint!´ Het wonen in Venlo en in ons eigen huis is nog steeds niet fijn. Zoals eerder gemeld zijn we onze woonomgeving compleet ontgroeid. Wij merken dat mensen in onze wijk heel verschillend reageren op onze tijdelijke terugkomst: Er zijn mensen die niets zeggen, maar je slechts aanstaren. Er is een categorie die het zuinige Hollandse vingertje opsteekt en dit vergezeld laat gaan van slechts het woordje: ´Hoi'. Gelukkig zijn er ook nog mensen die belangstellend informeren naar ons Ghanese wel en wee en oprechte betrokkenheid tonen en verder is er een enkeling die reageert met een opmerking waar je erg blij van wordt, namelijk: 'Wat zal het moeilijk zijn om terug te zijn!' Juist......deze laatste categorie (weliswaar sterk in de minderheid) heeft het begrepen. Meestal zijn het expats die ook jaren in den vreemde hebben vertoefd en die dus weten wat het betekent om terug te zijn in Nederland na een lange afwezigheid. Tenslotte was er ook iemand die dacht dat we maar liefst 10 jaar waren weggeweest! Kortom: Geen enkele menselijke reactie ontbrak!

Menig uurtje werd doorgebracht op zolder: Wat zeult een mens toch veel spullen mee in z'n leven? En dan te bedenken dat je in 4 jaar Ghana daar helemaal niets van hebt gemist. Vaak zeiden we tegen elkaar: ´Het lijkt wel Pakjesavond.......allemaal verrassingen.......´
Aanvankelijk werd overwogen om alvast spullen weg te doen en we informeerden bij een Kringloopcentrum naar de mogelijkheden. Echter, bij nader inzien werd besloten dit uit te stellen tot het moment waarop ons huis definitief verkocht zal zijn. Sommige spulletjes verdwenen in onze koffers voor onze Ghanese vrienden.

Iedere dag was ons programma gevuld en bovendien erg divers: Bezoekjes aan de notaris, naar de stad, socializen in de buurt, internationaal rijbewijs regelen, brillen laten checken, naar de GGD voor een vaccinatie tegen hondsdolheid, naar de kapper (in Ghana is knippen niet de sterkste kant van de kapper), paperassenwerk regelen, oude administratie vernietigen, bezoek ontvangen of op bezoek gaan (familie, vrienden en bekenden), de nieuwe zaakwaarnemer machtigen voor bank-en belastingzaken en veel zaken met hem doornemen, kennismaken met onze nieuwe makelaar en de huizenmarkt bespreken (net voor ons vertrek werden 2 vouwborden met de tekst ´Te koop' geplaatst), de tuin en het huis een grote beurt geven, mooie muziek op de MP3-speler van het mobieltje laten zetten en nog véél meer.........In ieder geval werd er veel afgestreept van ons lijstje: 'Op verlof in Nederland´.

Onderstaand: Ons 'Petit Chaperon rouge' staat écht te koop!

Veel aandacht werd besteed aan de moeder van Ben, die plannen heeft om een paar dagdelen per week naar een zorgboerderij in Sevenum te gaan. Ben woonde de gesprekken bij met iemand van de Ouderenzorg. Het proces is in gang gezet: Indicatiecommissie, huisarts, wachtlijst enz. Op een mooie zomerse dag fietsten wij zelf naar deze zorgboerderij voor onze eigen beeldvorming. Positief!
Aangezien wij in Nederland geen auto hadden, maakten we gebruik van fiets en openbaar vervoer. Zo gingen we op de fiets naar Baarlo om een ziekenbezoekje te brengen aan een oud studiegenote van Ben; met de bus gingen we naar Sevenum om een trouwe Ghana-ganger te bezoeken die ook in de lappenmand zat en met de trein tuften we naar Boxmeer om de hoofdsponsor te feliciteren met haar 85e verjaardag en haar tevens te verblijden met een Afrikaans gewaad, dat op haar verzoek was vervaardigd door één van onze naaisters in Tamale. Het viel reuze in de smaak!

Onderstaand: Deze 'old lady' uitgedost in een Ghanese outfit!

En plotseling troffen we in Blerick nog iemand die ons in 2007 had bezocht in Ghana. Zij had in ons tweede jaar zelf 5 maanden vrijwilligerswerk gedaan in Tamale en wij hadden destijds geregeld contact gehad. Heel toevallig en bijzonder om haar nu thuis in Blerick te ontmoeten. Maar er waren nog meer aangename momenten. Enkele voorbeelden: Met onze buren op bezoek bij hun buren en een familie-etentje in Venlo op een zwoele zomeravond. 

Onderstaand: Heerlijk.......die Nederlandse gerechten......!

Helaas was er ook een trieste aangelegenheid: Een crematie in Eijsden van een nichtje van Dees.

Het in Nederland zijn zorgde soms voor grappige situaties......Even een gloeilamp vervangen......... 'Sorry meneer, maar sinds het gloeilampenbesluit worden deze lampen niet meer verkocht´..........Uh hallo, ik kom uit Ghana, hoezo gloeilampenbesluit? En dan....... een nieuwe grijze container met een aparte ruimte voor plastic afval. Onze gedachten gingen naar Ghana.............Maar het deelnemen aan het verkeer was na 4 jaar Ghana een verademing. Heerlijk, iedereen houdt zich aan regels; je krijgt voorrang en het geheel is gedisciplineerd. Ook was het handig dat we tijdens onze verlofperiode gebruik konden maken om mobiel te internetten.

Hoewel we in Nederland waren, was Ghana ook nog steeds aan de orde: Bijna wekelijks hadden we contact met onze Ghanese contactpersoon, mister Robert, die in Takoradi op zoek was naar een appartement voor ons. Zoals eerder gemeld gaan wij Tamale in oktober verlaten en gaan we wonen in Takoradi. Zoals de meeste Ghanezen had ook mister Robert iedere keer wel weer een excuus of een belofte paraat, maar concreet was er nog steeds geen resultaat. Totdat hij een paar dagen voor ons vertrek liet weten: 'I have found 2 apartments'. Nou, we zijn benieuwd!
Onze compound-boy Hudu die als watchman fungeert op onze compound in Tamale heeft gedurende ons verlof veel gemaild en veel SMS-jes gestuurd. Wij stuurden telkens berichten terug. Een enkele keer belden we hem op en dat was een échte verrassing voor hem. Hij liet weten: ´It's good to hear your voice again; it's a blessing!´ Toen we Hudu lieten weten dat we begonnen waren aan de laatste 2 weken Nederland, was zijn reactie: ´I was hoping that the 2 weeks would have been tomorrow, but if wishes were to horses, beggers would have been riding!´ En hij sloot af met: 'May the mercy of God almighty be upon you all!!´
Op een gegeven moment vertelde Hudu ons dat er een boom was omgewaaid bij de hoofdingang van ons huis in Tamale. Hij zou ervoor zorgen dat de boom in mootjes zou worden gehakt. Verder zou hij al gaan starten met het onderhoud van de tuin. Tot onze verbazing kregen we nadien het volgende bericht: 'I trimmed the trees with 2 gentlemen´. Uh.......deze laatste aktie was niet afgesproken. Wij verwachten dat de ´2 gentlemen´ bij onze aankomst op de stoep staan en dan de rekening presenteren.
En zou 'onze' Azara inmiddels zijn teruggekeerd naar Tamale? Zij was vanaf mei in Accra om 'a sister' te helpen in haar shop. Op de dag van onze vlucht naar Nederland (14 juli) hadden we haar in Accra ontmoet en hadden afgesproken dat zij terug zou keren naar Tamale. Maar zou dat ook zijn geschied?

Hoe het ook zij: Het verlof zit erop en we hebben heel veel zin om terug te keren naar het warme Ghana!
Hartelijke groet,
Desirée en Ben