Terug
17 maart
2005
De dag startte met school. We bezochten de Lower Kinder Garten en weer kwamen
we terecht bij een les Engels. Het alfabet werd geleerd m.b.v. letters/tekeningen
e.d. Rijmpjes werden opgezegd. Bij de kleintjes wordt veel in het mondeling
onderwezen. Verhaaltjes werden naverteld door de kinderen op basis van gebaren
die de docente maakte. Tekeningen van bloemen, dieren en groente werden getoond.
Er was volop variatie! Wij leerden de kleintjes nog een Nederlands liedje:
Ik zag 2 beren broodjes smeren. Het leuke aan dit liedje is dat afgewisseld
kan worden met dieren en handelingen. (Bijvoorbeeld: Ik zag 2 leeuwen samen
geeuwen). Vervolgens werd koers gezet naar de Pre- Kinder Garten. Hier zitten
de allerkleinsten. We speelden in de kring en we leerden 2 Nederlandse kinderliedjes:
Vader Jacob en Poesie Mauw. Vader Jacob was in de Engelse versie reeds bekend
bij de kinderen. Na afloop van de lessen werd er op kantoor gezongen. De docenten
blijven maar vragen om liedjes. Kumba Yah en Burden down werden ingestudeerd.
Hoewel ze geen noten kunnen lezen, zingen ze het feilloos na als ze het enkele
keren gehoord hebben. Ook kregen we de schoolfoto's te zien. Op het jaarfeest
worden veel aktiviteiten georganiseerd. De afspraak om zondagmorgen 11.00
uur op bezoek te gaan bij een docente, werd verplaatst naar zaterdag a.s.
(Na afloop van de bespreking met de educatie-coördinator). We maakten
nog een foto van het hele team.
Overigens…..We zijn nu in alle klassen geweest en hebben de nodige observaties
verricht.
's Middags een tempel
bezocht: Maruthamalai Murugan Temple. We konden meerijden met de schoolbus.
Deze bus brengt de kinderen terug naar huis, die uit de naburige dorpen komen.
In totaal zijn dit 68 kinderen. Van de kinderen van Sontham (56 in totaal)
bezoeken er 50 de school. In de schoolbus dus op weg naar de tempel. Het laatste
stuk moest per 'van'. De tocht voerde dwars door de bergen. We hadden behoorlijk
bekijks. Als men Engels sprak, werd vaak gevraagd: 'From which country are
you?' Bij de tempel aangekomen moesten de schoenen worden ingeleverd. Vrijwel
meteen kwam er iemand op ons af die ons begeleidde naar de heilige plek. Overal
voorkeursbehandelingen…..Dit went nooit; tegensputteren heeft echter
totaal geen zin! De hele ceremonie werd uitgelegd. We kregen een krans bloemen
om ons heen en we moesten onze handen boven een vuur houden. Vervolgens moesten
we de ogen met die warme handen bedekken. Natuurlijk werden er ook weer verschillende
stippen op ons voorhoofd aangebracht. (Rood, geel, wit). Dit smeerseltje is
een combinatie van gewijd water met een houtsoort. Het is de bedoeling dat
je een gedeelte van het water opdrinkt en de rest over je hoofd gooit.
Het Hindoeïsme werd uitgelegd door een paar tempelbeheerders: Brahma
is de God van de schepping; Vishnu is de bewaarder en Shiva is de vernietiger
(destroyer) en de herschepper. Hindoeïsme is voor westerlingen doorgaans
een onpeilbare godsdienst en dat is niet verwonderlijk. De 3 eerder genoemde
goden zijn weliswaar de belangrijkste goden, maar het zijn vooral hun talloze
verschijningsvormen die het Hindoeïsme voor de buitenstaander zo verwarrend
maken.
De tempelbeheerders waren erg benieuwd naar onze ervaringen in India. 'Vonden
we bijvoorbeeld het eten lekker?' Ze vonden het leuk dat we de namen van enkele
gerechten nog wisten. (Uthappam-Puri-Oepoe Maw-Masala-Chappati-Paisam e.d.).
De schrijfwijze klopt overigens niet helemaal!
Terug met de 'van' en daarna 'public transport'. Nog even gespeeld met de
kinders. Bealah liet weten dat we morgenvroeg met dokter Rajagopal naar een
meditatiecentrum gaan.
18 maart 2005
Vandaag zijn we met dokter Rajagopal naar een meditatiecentrum geweest. Dit
meditatiecentrum ligt 30 km. ten westen van Coimbatore (Tamil Nadu) aan de
voet van het Velliangiri-gebergte. Het meditatiecentrum, (Dhyanalinga Multi-religious
Temple), is niet gerelateerd aan een bepaalde geloofsovertuiging. De grondlegger/
de goeroe van de Dhyanalinga is: Sadhguru Jaggi Vasudev. Dit meditatiecentrum/Isha
Yogacentrum is het grootste van de wereld (headquarters). Zelfs voor mensen
die geen affiniteit hebben met meditatie, is het stil zijn/stil zitten in
de entourage van Dhyanalinga een energieke ervaring. Het hoofddoel van Dhyanalinga
is spirituele bevrijding. Alle aspecten van leven worden uitgebeeld in de
7 chakra's. De hoogste chakra is de 'bevrijding'. Ook is er een relatie met
de 7 dagen van de week: Maandag symboliseert de aarde; dinsdag het water;
woensdag het vuur; donderdag de lucht; vrijdag de ruimte; zaterdag de wijsheid
en zondag de bevrijding. Door ons werd een offer gebracht. Dit bestond uit
een schaal met blaadjes, bloemen en licht. Tijdens de meditatie zaten we afgeschermd
en alleen in een nis. Absolute stilte was vereist. Een bijzondere belevenis!
Voor mensen die we nieuwsgierig hebben gemaakt, verwijzen we naar de website:
www.ishafoundation.org
Met dokter Rajagopal en de chauffeur gepicknickt.
Vervolgens werd koers
gezet naar het Bethesda Prayer Centre. (Een Christelijk gebedscentrum). De
afgelopen tijd waren we voornamelijk ondergedompeld geweest in het voor ons
onbekende Hindoeïsme. Het was dus wel weer even fijn om bepaalde elementen
te herkennen. De kruisweg werd uitgebeeld in een binnentuin. Levensgrote,
kleurrijke, kitscherige beelden lieten het lijdensverhaal zien. Of je nu Hindoe
bent of Christen of wat dan ook……Uiteindelijk hebben alle godsdiensten
hetzelfde einddoel. Of om met de woorden van dokter Rajagopal te spreken:
Jeeva-Jagath-Paramathma……Oftewel:
Life-Universe-God.
Nog even een thee-stop gemaakt en toen terug naar het weeshuis. Twee leerkrachten
van school kwamen nog even op bezoek, om onze afspraken van morgen te bevestigen.
Overigens……..De 3 Nederlandse meisjes hebben we niet meer gezien.
Zij zijn weer terug naar Chennai. 's Avonds kleurpotloden en stiften uitgedeeld
aan de blagen.
Wederom blije gezichtjes………………
19 maart 2005
Onze slaapkamer stond vanochtend blank! Oorzaak: Door het storten van beton
bij de aangrenzende nieuwbouw, was bouwvocht doorgesijpeld richting onze kamer.
Dat werd dweilen en bagage hoog zetten!
Om 11.00 uur hadden we bespreking met de educatie-coördinator en alle
leerkrachten. Onze eerste observaties van afgelopen week passeerden de revue.
Alle klassen kwamen aan bod. Zoals eerder gemeld hebben we de opdracht gekregen
om in de lessen te observeren en op basis van onze bevindingen strategieën
aan te reiken aan het onderwijzend personeel met als doel de huidige aanpak
te verbeteren en nieuwe inzichten en impulsen te geven. Overeengekomen werd
dat we onze bevindingen nader zullen uitwerken en in rapportvorm zullen doen
toekomen aan een ieder.
Zoals afgesproken werd
hierna koers gezet naar het huis van één van de docenten. De
bustocht voerde ons dwars door het drukke Coimbatore. Een belevenis op zich!
Vrouwen en mannen zitten gescheiden in de bus. We hebben veel bekijks…..We
zijn de enigen met blauwe ogen…….In totaal gingen we met ons vijven
op pad (3 van de 7 leerkrachten en Ben en Dees). De docente naar wiens huis
we gingen, woonde nog thuis. Dit meisje zal binnenkort uitgehuwelijkt worden.
Hier is het normaal dat je je partner voor de eerste keer ziet op je trouwdag!!!
De facetten van het uithuwelijken werden uitvoerig besproken. We merkten dat
deze dames gevangen zitten tussen enerzijds de traditie van het uithuwelijken
en anderzijds de drang naar vrije partnerkeuze. We werden zeer gastvrij onthaald!
Moeder, tante, oom, neefje……iedereen draafde op! Men had heerlijk
gekookt voor ons. Onder het genot van al dat lekkers, werd veel van gedachten
gewisseld. Ook kregen we een rondleiding door het mooie huis en moesten we
foto's bekijken…….
Vooral trouwfoto's……..In onze beleving een kitsche vertoning; een
heel circus met alles erop en eraan! Aan ceremonie geen gebrek! Zodra een
vrouw getrouwd is, moet ze teenringen dragen. Dit als symbool van haar huwelijk.
Het is dan duidelijk voor iedereen dat ze 'bezet' is. Overigens….Op straat
mogen vrouwen niet zomaar praten met mannen.
De dag werd afgesloten met een bezoek aan het huis van één van
de andere docenten. Zij woont vlakbij 'ons' kindertehuis en de school. Deze
huisvesting stond in schril contrast met de voorgaande. Wellicht was dit meer
'daily life' in zuid-west India…..
20 maart 2005
Vandaag een 'bijwerk-dag' ingelast. Een hele dag achter de computer: Er moest
gewerkt worden aan het observatierapport voor de educatie-coordinator; er
moest gemaild worden; het reisverslag lag te wachten en er moesten formulieren
ingevuld worden voor 'Helpende Handen'. (Volunteer Ship Initiation Report).
Ook enkele huishoudelijke klussen gedaan. Kortom…..van alles en nog wat
werd afgewerkt.
Om 19.00 uur stond een etentje bij één van de leerkrachten op
de rol. We maakten kennis met de echtgenoot, de kinderen en de moeder van
de juf. Maar ook de buren kwamen kijken. De 'tam-tam' had het werk al gedaan:
Er zouden 2 mensen uit Nederland op bezoek komen. Het werd een leuke avond.
Oma had gekookt, de kinderen zongen voor ons en stelden vele vragen. Er werd
niet gegeten van een bord, maar van een groot bananenblad. Heel speciaal!
Wat we allemaal voorgeschoteld krijgen…………………….
21 maart 2005
Al een paar dagen last van keelpijn.
's Ochtends gewerkt aan verslaglegging.
's Middags naar school geweest: Gezongen met de kinderen en de leerkrachten:
Kumba Yah………Burden down…….Obladi Oblada…….Mary's
Boychild.........
Count your blessings................
's Avonds buiten gespeeld met de kids: 'Elastieken' gedaan. Tof!
22 maart 2005
….. ........You may not be able to change the world; but you can change
the world of this child…………..
Deze slogan prijkt op vele plekken in het kindertehuis.
De bloemenkrans (Malai) die we vorige week in de Maruthamalai Murugan Temple
kregen, begint al aardig te verwelken.
De metselaars die naast onze kamer bezig zijn met de aanvullende bouwaktiviteiten,
komen regelmatig binnenlopen, om te inspecteren of we geen natte voeten meer
krijgen in onze slaapkamer!!!
Maar het vervelendste
is dat de keelpijn van Dees maar niet over gaat. Sterker nog…..Vandaag
heeft ze dus totaal geen stem meer! Er kan nog slechts gefluisterd worden!
Aangezien onze contactpersoon een arts is (dokter Rajagopal), wordt besloten
om hem te raadplegen. Met de zaklamp van de watchman en een soeplepel wordt
de keel van Dees geïnspecteerd. En jawel…..Keelontsteking. Medicijnen
worden voorgeschreven (onmiddellijk krijgt Bealah de opdracht om deze te gaan
halen);
Het verdere advies luidt: Geen koud water uit de koelkast drinken; geen suiker/ijs/snoep
gebruiken en 2 dagen niet praten.
Vooral dat laatste is lastig op school en niet uit te leggen aan de kleintjes:
'Kan aunthy dan ook niet meer zingen en spelen?'
Omdat we met dokter Rajagopal naar een meditatiecentrum waren geweest, zei
hij: "Ga maar 2 dagen mediteren!"
"Als je weer kunt praten, nodig ik jullie beiden uit bij me thuis".
Afgesproken! By the way…..Het is waarschijnlijk bekend dat wij malariaprofylaxe
moeten slikken (1 tablet per week). In Nederland bestaan namelijk geen injecties
tegen malaria. De malariaprofylaxe die wij gebruiken mag niet langer dan ongeveer
6 maanden gebruikt worden. Nu vernamen we tijdens ons verblijf hier dat er
in India wél malaria-injecties bestaan. De vraag is echter of deze
ook zullen voldoen voor Afrika straks.
Dan zijn we af van het pillen slikken. Dat zou mooi zijn! Toch maar even vragen
aan dokter Rajagopal. Hij beloofde ons het uit te zoeken/na te kijken.
Ook naar de tailor geweest.
Opdracht gegeven om een chudhidharset te maken. (Typische Indische kledij
voor vrouwen). Van sarees is Dees namelijk niet zo gecharmeerd. Over 2 dagen
is het klaar!
Op de hele compound is inmiddels doorgesijpeld dat 'aunthy' last van de keel
heeft. Even naar school geweest. Om de stem te sparen, werden afspraken schriftelijk
doorgegeven. De huiswerkbegeleiding kon wel doorgaan, omdat er eventueel gecorrigeerd
kan worden zonder te praten. Tijdens het speeluurtje (omstreeks 17.30 uur),
toch maar even je gezicht laten zien. Nee, zingen gaat vandaag echt niet;
maar even knuffelen kan zonder woorden!
Voor het avondeten nog een blokje om……….
23 maart 2005
Vandaag staakt het bankwezen. Aangezien we geen verbinding met de server konden
krijgen, werd eerst gedacht dat er iets mis was met de computer. Al snel werd
duidelijk dat niet alleen het bankwezen staakte, maar ook de publieke telefoonmaatschappij.
Deze laatste staakte overigens voor de eerste keer in haar geschiedenis. Pech
dus!
We hebben een laptop; we hebben zelfs internetverbinding, maar nu laat de
telefoon-company het afweten.
Naar school geweest. Gesproken met de educatie-coördinator: Van de week
zullen we onze bevindingen naar hem mailen.
Tevens enkele afspraken nagetrokken met de leerkrachten: Morgen zullen we
namelijk een foto-presentatie houden en a.s. maandag gaan we met het hele
team op bezoek bij één van de docenten.
Vanmorgen hoorden we na afloop van de morning-prayers, dat er 'Happy Birthday'
werd gezongen voor één van de kinderen. Dit betrof een kind
uit één van de naburige dorpen. We hadden in onze koffer nog
een grote, feestelijke, oranje strik, voorzien van de Nederlandse driekleur.
Destijds hebben we verschillende exemplaren gekocht, met het idee om als 'wisselstrik'
te laten fungeren bij jarige kinderen op school. Nou, deze jarige bofte dus!
De hele dag was het kleine jarige meiske herkenbaar………Natuurlijk
werd er een foto van de feestelinge gemaakt. Ook de leerkrachten vonden het
idee van de wisselstrik erg leuk. Vandaag is het een strik; gisteren was het
crêpe-papier. Alles kan hier goed gebruikt worden.
Er werd ons verteld dat
onze aanwezigheid iets losmaakt bij de kinderen van het weeshuis. Altijd 'gevangen'
in een strak rooster; altijd routine; altijd een hele kleine wereld; altijd
kindertehuis en school…….
Nu zijn daar plotseling 'aunthy'en 'uncle'; nu maken ze ook eens iets anders
mee; nu vertellen ze enthousiaste verhalen tegen de leerkrachten…………….
Spelen; zingen; aandacht; een knuffel; een aai over de bol; gewoon 'er zijn'…….Ongemerkt
geven we ze meer dan dat we zelf in de gaten hebben.
's Middags met de bus naar de stad geweest. (Coimbatore). Drukke stad, veel
lawaai, erg onrustig, veel uitlaatgassen. Tijdstip was niet goed gepland.
Enkele inkopen gedaan. Naar een internetcafé geweest, om te checken
of onze mails wel waren verzonden. Uit reacties van familie en vrienden bleek
dit niet het geval te zijn. Werk aan de winkel dus! Vanwege een verkeerde
buslijn verliep de terugweg problematisch. Een behulpzame Indiër en de
riksja boden uitkomst.
Kinderen welterusten gewenst en een meegebrachte beer ( met de naam Ben) in
de box gezet tussen een paar slapende baby's…………….
24 maart 2005
Ochtend-aktiviteiten: Wassen (in een emmer koud water); schrijven; typen e.d.
Eten gegeven aan de kinderen. 's Middags een foto-presentatie gehouden op
school.
Hierna kwam er iemand van kantoor, i.v.m. onze computerproblemen. Was het
gisteren een staking van de telefoonmaatschappij, vandaag zorgde een belangrijke
cricketwedstrijd voor een overbelasting van het web. De gevraagde hulp kon
dus niet verleend worden. 's Avonds konden we echter probleemloos het net
op.
Na de huiswerkbegeleiding, naar de tailor geweest. Wat bleek?........Ongevraagd
en zonder overleg was een totaal andere kleur gekozen voor de chudhidhar (Typisch
Indische kledij voor vrouwen). De broek was maar liefst knaloranje!!!
Door het kopen van verkeerde stof, was er sprake van een verliespost voor
de tailor.
Er werd gezocht naar een compromis. Morgen maar weer terug…………….
We hebben besloten om a.s. week naar de Meenashi Temple in Madurai te gaan.
Er werd alvast enig voorwerk gedaan:
Gaan we met de bus of met de (slaap) trein? e.d.
's Avonds naar hartelust gespeeld met de kinderen: Bokspringen, paardje rijden.
Ze hebben een tomeloze energie!
25 maart 2005
Vandaag is er geen school, i.v.m. Goede Vrijdag. Voor ons is het weer Lariamdag!
1x per week moet de Malariaprofylaxe ingenomen worden. In alle vroegte stond
de tailor bij ons voor de deur met twee verschillende soorten stoffen. De
bedoeling was een keuze te maken. Het compromis van gisteren was blijkbaar
van de baan. Het is onmogelijk om logica te ontdekken in de manier van redeneren:
Cultuurverschillen, taalproblemen, miscommunicatie, verkeerde interpretaties
zij hier debet aan.
Op het kantoortje nadere informatie gevraagd, m.b.t. onze 3-daagse tocht naar
de Meenashi Temple in Madurai. We nemen in ieder geval de bus (en niet de
slaaptrein). Het vertrek staat gepland op dinsdag 29 maart a.s.
(De Meenashi Temple in Madurai blijkt één van de zeven wereldwonderen
te zijn!)
Alvorens we zelf onze lunch gebruikten, hebben we eerst meegeholpen om 56
kindermondjes te voorzien van eten.
Ook werd gewerkt aan het reisverslag. Het eindrapport met onze bevindingen
cq. observaties werd per mail verzonden naar de professor (educatie-coördinator)
en naar dokter Rajagopal en 'Papa' (Steven Vidyaakar; de grondlegger van 'Helpende
Handen').
Tegen het einde van de
middag stond een bezoekje gepland bij één van de docenten. Dit
was de tweede keer dat we bij haar thuis kwamen. Een lekker etentje stond
alweer klaar! We voerden hele persoonlijke gesprekken. Met haar kinderen en
een collega brachten we te voet nog een bezoekje aan een tempel. In deze tempel
wordt een 'apen-God' met 5 hoofden vereerd. Ieder hoofd heeft een betekenis,
zoals bijvoorbeeld: meditatie, moed e.d. Inmiddels waren bijna alle rituelen
bekend voor ons: Handen boven het vuur houden en je warme handen tegen je
ogen aandrukken; stip van pasta op je voorhoofd en hals aanbrengen; water
gedeeltelijk opdrinken en het restant over je hoofd sprenkelen. Eén
ritueel echter was nieuw……Er werd even een kroon op ieders hoofd
gezet, als teken van gelijkheid met de Goden. Toen richting tailor………De
chudhidhar was klaar. Zoals reeds eerder vermeld, had de tailor door eigen
toedoen verlies geleden. Toch ging ons dit wel aan het hart. Met 'eigen schuld,
dikke bult' konden wij in ieder geval niet uit de voeten.
Om haar tegemoet te komen, werd besloten om haar nog enkele opdrachten te
gunnen. Ter voorkoming van misverstanden werd afgesproken dat we morgen samen
naar de 'stoffenkraam' (leverancier) zouden gaan.
26 maart 2005
's Avonds en 's nachts wordt op onze compound door de watchman veelvuldig
en indringend op een fluit geblazen. Dit gebeurt uit preventief oogpunt. Volgens
afspraak gingen we vanmorgen weer naar de tailor. Gisterenavond was overigens
gebleken dat de tailor de maten niet correct had opgenomen: Te krap dus…………
Dit laatste werd met de tailor kortgesloten. Ze beloofde het te herstellen.
Hoewel wij inmiddels bijna een punthoofd krijgen van onze tailor, is het ook
wel weer komisch. Ze blijft vriendelijk lachen; het is allemaal 'no problem',
maar toch………….
Met ma tailor en haar zoontje van 11 jaar samen in de taxi op weg naar de
Townhall in Coimbatore.
Coimbatore is 1 van de 5 grootste textielleveranciers. Toen we het complex
zagen, konden we dit begrijpen. In deze zaak werken maar liefst 800 mensen.
De loonkosten zijn in India erg laag. Dit verklaart het enorme personeelsbestand.
Nadat we onze stoffen hadden uitgezocht en koffie hadden gedronken, kregen
we een speciale rondleiding.
Vijf verdiepingen vol met stoffen……….Elke afdeling een eigen
specialiteit……….(Katoen, zijde e.d.).
De textiel van India is wereldberoemd!
In huize 'tailor' werden alle stoffen afgeleverd en afspraken werden gemaakt.
Kortom: Wordt vervolgd a.s. maandag.
Overigens…….de keel van Dees is weer als vanouds. Toch wat handiger
als er weer gesproken kan worden!
's Middags werd geschreven, getypt, gemaild e.d. Ook geholpen bij de huiswerkbegeleiding.
De speeltijd werd vandaag vervangen door TV-kijken. De kinderen moesten binnenblijven.
Dit met het oog op de bouwaktiviteiten buiten. (Stoffig, gevaarlijk e.d.).
Dr. Rajagopal liet ons telefonisch weten dat er geen malaria-injecties in
India te verkrijgen zijn. Bovendien gaf hij nog enkele tips m.b.t. de busreis
naar Madurai van a.s. dinsdag.
27 maart 2005
Pasen in India……Dit is slechts 1 dag. Tweede Paasdag kent men niet.
In kindertehuis Sontham zijn naast jonge leidsters, ook oudere vrouwen aktief
in de begeleiding en verzorging van de kinderen. Deze 'oma's' zijn van onschatbare
waarde!
Vanmorgen een uurtje gespeeld met de kinderen. Kleine meegebrachte autootjes
sloegen in als een bom……Wat een speelplezier! Toen besloten de leidsters
om de TV aan te zetten tot de lunch. Jammer…..In de tussentijd voerden
wij op kantoor een gesprek met dokter Rajagopal. Gisteren per mail door 'papa
Steven', vandaag persoonlijk door dokter Rajagopal, werden ons de complimenten
overgebracht voor het gemaakte observatie-rapport van school. Fijn dat men
de tips goed kan gebruiken! Ook werden er afspraken gemaakt: We zullen met
dokter Rajagopal nog een keer naar een meditatiecentrum gaan en verder hebben
we gepland om hem binnenkort thuis te bezoeken.
Lunch geserveerd voor de kleintjes. De rest van de middag werd er geschreven
en gewerkt achter de computer. Ook troffen we alvast enkele voorbereidingen
voor ons vertrek naar Madurai a.s. dinsdag.
En natuurlijk werd de dag weer spelend met kinderen afgesloten………………………
Opmerkelijk incident: Paniek alom! Gevaarlijk beest gesignaleerd! Volgens
de kenners is een beet van dit insekt behoorlijk pijnlijk. Met een paar ferme
klappen werd het probleem opgelost.
28 maart 2005
Vanmorgen zijn we bij de educatie-coördinator geweest. Hij had inmiddels
ons rapport per e-mail ontvangen en was juist doende onze bevindingen te lezen.
Het verslag bevat aanbevelingen om de situatie op school te verbeteren. Wij
hebben bepaalde leerstrategieën aangereikt en zijn ook ingegaan op de
randvoorwaarden. We hebben de interne organisatie van de school doorgelicht
en enkele tips gegeven om zowel de interne als de externe communicatie te
verbeteren. Het moge duidelijk zijn dat de educatie-coördinator een belangrijke
rol speelt bij het realiseren van de suggesties.
Het volledige rapport is hieronder weergegeven, gevolgd door een reactie van
'Papa' (Steven Vidyaakar, grondlegger van Udavum Karangal/Helpende Handen)……………………………………
Observations school
Question
During our stay in Sontham we were asked by the education- coördinator
Prof. P. Narayanasamy to do observations in the Sree Ramakrishna Vidya Mandir
Matriculation school.
Aim of the observations
To improve the teaching system of this school.
Introduction
We are a couple called Ben (social worker) and Desirée (French teacher).
During a periode of 4 weeks we stay in Sontham to get more experience before
sending out in 2006 as missionary fieldworkers to an African country. We come
from The Netherlands (Holland), so we speak Dutch. We have learned English
at school a long time ago, but we never use it. Therefore we apologize for
our English.
Population of the school
50 children live in Sontham and 68 children come from outside. (Villages in
the neighbourhood).
Way of working
We have visited the 5 classes and we have talked with the teachers. We have
tried to observe as good as possible what happened in these classrooms.
Way of reporting
We have made one essay for the whole school; the seen problems are not related
to a certain class or a special teacher.
The things we saw
We think that it is very good that there is a lot of oral teaching (especially
with the youngest children). It is perfect that all the lessons are given
in English.
It is a pity that the way of teaching is often only one way; it's 'drilling';
repeating; it's frontal teaching. Only listening, sitting and repeating is
boring for the pupils. It's also very difficult (even for adults!)
This system can result in a chaos in the classroom and you also create unmotivated
pupils. It is impossible to teach under such circumstances. Teaching by doing,
by action is better!
When a teacher is asking something to a pupil, then only that pupil has a
task. 99% of the children do nothing; so the rendement is zero(nihil).
Pupils give answers all together; these answers go as a sound through whole
the corridor and building.
In Sontham there is a lot of discipline. At school the children feel the 'freedom'.
Homework guiding
We have visited the homework guiding session for the First and Second Standard.
Too many children (18) were in the classroom to take care off. Perhaps it
is possible to divide these 18 children in 2 or 3 groups.
The teachers
The teachers are very kind and motived to do their jobs as good as possible
and there is a team spirit. We have discovered that they work very hard and
that they search for a good method of teaching. They have an open eye and
ear for new ideas. The school can be proud of these teachers!
Elements that can be changed easily
Form little groups, so that you stimulate team-work. Let the pupils brainstorm
about themes.
Let every little group give their own conclusion. Collect all conclusions
of every group. Discuss it with the whole class
(plenair session).
To avoid noise close the door of the classroom. Let the pupils not all together
give answers.
Perhaps you can use 2 of the empty classrooms on the first floor.
Suggestions for learning a language
Each language has 4 skills: aural practice/ listening; reading; speaking and
writing. Start always with the receptive skills (aural practice/listening
and reading). The productive skills are on a second plan (speaking and writing).
Suggestions for learning vocabulaire (New words)
Example: When the children learn a new word, make a word-field: Write the
new word on the blackbord (for example: train) and let the children brainstorm.
'When you see the word train, what do you think?' ........Passengers; ticket;
luggage etc.
Let them work together and let them try to find opposites or other words with
a same meaning (synonimes).
When they learn a substantive, give also the article, the singular and the
plurial.
When they learn a verb, learn them all the forms: I learn, you learn, he learns
etc.
Let them learn a new word always in a sentence! (Context).
Suggestions for comprehension
Total Physical Response: Teaching by doing/acting; oral teaching. Example:
The teacher gives orders, for example: 'Close the window'. One child closes
the window. The teacher asks to another child: 'What is he/she doing?' The
child answers: 'He/she is closing the window' etc.
Suggestions for grammer
Give examples, no rules. When you want to give the rule, start always with
examples and let the children themselves discover the rule.
Suggestions for listening (Aural practice)
Choose a theme. For example: Shopping. Check what the pupils already know
about the theme. Tell them that they are going to listen to a tekst (The teacher
can read the text herself or she can use a cassette/tape). Before they start
listening, the teacher writes down a few Yes/No (Right/Wrong) questions. The
teacher says to the children: 'Listen very well to the text; I want to know
the answers on the following questions': Does Mary buy something? Yes/No;
Does she have to pay? Yes/No
(Global comprehension). After this, let them listen again to the text to check
the answers.
Then give them some multiple-choice questions. Before they are going to listen
again, they have to read the questions.
What does Mary buy?
a. vegetables
b. potatoes
c. shoes
How much she has to pay?
a. 10 rs
b. 100 rs
c. 200 rs
Let them listen again to the text to check the answers.
(Details comprehension).
Suggestions for reading
Choose a theme. Check what the pupils already know about the theme. Tell them
that they are going to read a text. Form little groups. Each group has to
brainstorm about the theme. What do we know already about the subject? What
do we like to know more? Let them look to the title of the text; let them
look to the items and the sub-items; let them look to the start and the end
of each alinea. So let them check the whole lay-out. Let them write down their
hypotheses: Our group thinks that the text is going about................
Let them read the text and let them check their hypotheses. Let them underline
words they don't understand.
Perhaps they can discover the meaning of the word as they look to the orthographe
of the word; is it similiar to a word they know; what are the first and the
last letters of the word? (dis/mis is often negative). Let them look for key-words.
These are the most important words of the text. Let them underline these words.
Give them multiple-choice questions. Let them look to the questions, before
reading the text again.
Suggestions for speaking
Let them practice 2 by 2. (Dialogue). Let them repeat the dialogue; let them
play the dialogue and let them practice
with other items. (Variation). Choose themes concerning daily-life.
Suggestions for writing
Writing is the most difficult skill, so that has to be learned at the end.
Writing is production. You have to start easily:
Write your name, your address etc. Free production is the last stade. An example
of free production is: Write a letter, or a
story. You have to go from global to more details. Practice with incomplete
words. Let them complete the word. Match
sentences etc. The exercises we have seen were very good.
Internal communication
The teachers can help themselves by talking about their methods in their own
teachersgroup. They can learn from each other. Join a lesson of your collega
and discuss your and her way of teaching. Each month a meeting could be very
helpfull.
External communication
Try to communicate as much as possible with Sontham. (Children's village).
Try to learn from each other. The children of Sontham are the pupils of the
school. The care-takers of Sontham see the children every day and know them
very well. The teachers meet their pupils at school. Every month a meeting
between the school and Sontham would help to improve the situation in the
class.
Advice to the teachers
The pupils have to work harder, not the teachers!
Our opinion is that the role of the teacher has to be more like a coach.
The children of Sontham only see the compound of their house and school. Try
to organize cheap excursions and ask them afterwards in groups of two to brainstorm
about what they have seen in the excursion tour. Stimulate them to work together.
Stimulate project-education. (Choose a theme). Seeing video is also a way
to make their world bigger. Show them things. Ask their opinion.
Advice to the education coordinator
Give to the teachers the possibility to improve their situation by giving
them facilities. Try to coordinate the internal and external communication.
Extras that could be done
We advice to organize sportactivities, weekly talks in a circle, creative
lessons (drawing, painting, drama etc.). Perhaps the school can organize these
activities together with Sontham.
Final conclusion and advice
For the teachers it is not easy. We realise that the pupils of Sontham are
a special group. We are aware of the problems. But even if you have to work
with orphans under difficult circumstances, that doesn't mean that you are
not able to create/stimulate team-work. Let the children not only consume.
Let there be interaction.
If you make them more active, they get involved and they become more motivated,
because it is more interesting for them.
We hope that the advices
which we have given can help you all to improve the situation and the education.
Comboitore, March 25, 2005
With kind regards,
Ben and Desirée
Dear Ben and Desiree,
Greetings. Wish you Happy
Easter. This is the first time that I am
getting such a report from volunteers. You have very well presented the
issues of teaching, listening, learning, speaking, writing, reading
etc. In fact this would be an eye opener for me and to the rest of the
staff in school. You have set an example and made your visit to our
place meaningful.
God Bless You
Love
Pappa
Vandaag waren er 2 jarigen
op school, zodat onze strik gedeeld moest worden: 's Morgens het jarige meisje;
's middags het jarige jongetje. De geboortedatum van de weeskinderen wordt
bij benadering vastgesteld. Inmiddels is duidelijk dat het dragen van de strik
een hele eer is! Dit betekent heel even een persoonlijk bezit! Iets hebben
dat echt alleen maar van jou is, is er niet bij in het weeshuis; alles moet
gedeeld worden. Toen de kids een tijdje geleden dan ook een hele ballon voor
zichzelf kregen, was hun geluk compleet. Maar aangezien een ballon geen lang
leven beschoren is, deed zelfs een kapotte ballon geen afbreuk aan het gevoel
van eigendom! De flarden worden gekoesterd!!!
Ook werd er weer even
aandacht besteed aan de tailor…..De kleding moet straks natuurlijk wel
goed passen.
Geintjes en gebarentaal doen wonderen! Vrijdag a.s. zal alles klaar zijn.
We zijn benieuwd!
Op straat werden we aangesproken door 6 giechelende schoolmeiden. Waarschijnlijk
was onze huidskleur hier debet aan.
Ook onze buurman (eigenaar van de tempel), hield ons nog even staande. Hij
had ons gemist in zijn tempel…….
(Sorry……..We zijn….. 'too busy'…………).
Om 15.30 uur gingen we
met de bus naar het huis van één van de leerkrachten. Het hele
team ging mee. Eerst werd het huis van de moeder van de juf bezocht: Een piepklein
armoedig onderkomen. Daarna was de woning van de leerkracht zelf aan de beurt.
Dat wil zeggen……..Ze woonde in bij haar schoonmoeder, samen met
haar man en zoontje. Dit inwonen is gebruikelijk in deze cultuur. Je blijft
net zolang bij je schoonouders wonen, totdat zelfstandige huisvesting is gevonden.
We zagen een kamertje van 2 bij 2 voor man, vrouw en kind. De gasten mochten
op het bed plaatsnemen; de anderen zaten op de grond. Op een bouwvallig balkon
werd met z'n allen gegeten. Buren kwamen aanlopen; trouwfoto's moesten weer
bekeken worden. De hele ceremonie herhaalt zich iedere keer opnieuw. Van de
7 docenten, zijn er 6 getrouwd; alleen Julie is nog single en wordt de 'freebird'
genoemd. Binnenkort echter zal ook zij uitgehuwelijkt worden.
Nauwelijks bekomen van deze 2 bezoeken, had het team ter plekke alweer een
andere afspraak geregeld. We moesten toch ook nog eens gaan eten bij juf 'Huppeldepup'.
(De namen zijn voor ons niet te onthouden of uit te spreken).
Sontham werd gebeld om 'supper' af te zeggen. Dus…..Op naar het volgende
adres. Opnieuw kennismaken, eten en drinken. De gastvrijheid is enorm! Deze
docente woonde met haar dochter bij haar ouders en broer in. Haar man was
namelijk werkzaam in Dubai. De huisvesting was mooi; de gesprekspartners interessante
mensen. Ook hier kwam een buurvrouw; een zwager van de buurvrouw e.d. binnenlopen.
Dat maak je niet iedere dag mee……2 mensen uit Nederland op visite
bij je vrienden in India.
Zijn we dan nog steeds een attractie?
Met de auto werden we teruggebracht naar Sontham.
's Avonds onze jarige webmaster gemaild.
29 maart 2005
Morning-prayers op school bezocht. De kinderen ingelicht dat we 3 dagen weg
zijn naar Madurai. Vandaag vertrekken we namelijk naar de beroemde Meenakshi
Temple in deze plaats.
Hoewel het nog niet één van de zeven wereldwonderen blijkt te
zijn, staat het wel op de nominatie hiervoor.
Voor vertrek nog even bijgepraat op het kantoor van Sontham. Iedereen wist
inmiddels dat Mr. and Mrs. Ben voor 3 dagen het kindertehuis zouden verlaten.
(We worden Mr. and Mrs. Ben genoemd……De naam Desirée kan
echt niemand uitspreken). Met het busje van Udavum Karangal werden we afgehaald
en via het kantoor in Coimbatore ging het richting busstation. Er volgde een
busreis van 5 uur. Onderweg zagen we veelvuldig de STD en ISD-borden. Hier
kan men locaal en internationaal bellen. Ook aan straatverkopers en bedelaars
was geen gebrek!
Het verkeer is en blijft gevaarlijk. Riskante inhaalmanoeuvres wisselen elkaar
in razend tempo af. Hier geldt duidelijk het recht van de sterkste! Inmiddels
een vertrouwd straatbeeld: De haardracht van vrouwen is meestal een lange,
zwarte vlecht, die voorzien is van jasmijn. Erg mooi! Na aankomst bij het
busstation in Madurai namen we voor het laatste stukje een Riksja. Aanvankelijk
startte de Riksja niet, maar dankzij het duwen van behulpzame collega's, sloeg
de moter uiteindelijk toch aan. Er volgde een spectaculaire rit door de drukke
stad: Rakelings werd langs fietsers, auto's en bussen gereden. Er was feest
in de stad. Op een gegeven moment reden we tussen knallend vuurwerk door.
Ook een optocht met vele bloemenkransen (Malai) werd doorkruist.
In het New College House
vonden we een onderkomen. We wonnen advies in m.b.t. de invulling van de dag
van morgen. 's Avonds werd er gegeten. De entourage in dit Indisch restaurantje
was ongelooflijk basaal; het eten daarentegen erg lekker. We raken al aardig
vertrouwd met de Indische keuken: Idly, Puri, Parotti, Uthappam, Ghee roast,
Panner Butter Masala, Chappati, Lemon rice, Fried rice enz. Je bord is een
bananenblad. Heel speciaal! Als blanken hadden we veel bekijks. Het blijft
een vreemde gewaarwording als er meteen 10 mensen om je heen staan, die je
blijven aankijken. Het is bekend dat er altijd met de rechterhand wordt gegeten.
Mes en vork zijn niet aan de orde.Wij echter kregen deze keer zowaar een lepel.
Na het eten de stad verkend. In de drukke mensenmassa voelden we dat alle
ogen weer op ons waren gericht: De 'witten' waren toch weer een attractie!
Ben kreeg voor een schappelijk prijsje 3 jointjes aangeboden. Hij waande zich
even op de Maaskade in Venlo……Grapje!.....Geen interesse dus!
Vaak werden we aangesproken. Eén contact leidde tot een bezoek aan
een 'handicraft' shop: Handgemaakte snuisterijen. Toen we vertelden dat we
uit Nederland kwamen zei de eigenaar: "Kijken, kijken; niet kopen"!
Tot slot een afzakkertje gedronken in een erg futuristische 'tent'. In deze
gelegenheid waren alleen mannen aanwezig. Zoals bekend speelt de vrouw in
India een ondergeschikte rol. Dees had als vrouw dan ook behoorlijk bekijks……………………
30 maart 2005
Vandaag beginnen voor de kindertjes van Sontham de overgangstoetsen op school.
Wij echter zijn in Madurai, waar we vanochtend de zeer bekende Meenakshi Temple
hebben bezocht. Indrukwekkend! Niet te beschrijven! Dat het genomineerd is
voor wereldwonder valt te begrijpen. We hoorden dat je via internet op deze
tempel kunt stemmen.
De entourage echter vonden wij storend: Als blanke word je overal aangesproken.
Vaak werd gezegd dat men kleermaker was en graag kleding voor je wilde maken.
Je werd bijna letterlijk meegesleurd naar zijn 'kraam'. Voor je het weet zijn
je maten al opgenomen……Papa's size….Mama's size…..Nee
dus!
Gastvrij werden we iedere keer uitgenodigd om op het dakterras van een winkel
te genieten van het uitzicht op de tempel. De tempel bestaat uit verschillende
torens (Noord-Zuid-Oost-West). Het betreden van het dakterras was kosteloos,
maar éénmaal afgedaald richting winkel, was van de gastvrijheid
weinig overgebleven en kwam de 'business' weer om de hoek kijken. Het was
natuurlijk de bedoeling dat er iets gekocht werd. Het kwam allemaal erg onsympathiek
over. Op straat, bij de tempel, overal struikelden we over de bedelaars!
Bezoekers van de tempel kregen de gelegenheid om zegeningen te ondergaan:
De 'blessings' kwamen via de slurf van een olifant over je heen.
Een onderdeel van de tempel was een 1000-pilaren hal. De pilaren zijn zó
opgesteld, dat onafhankelijk van de hoek waaronder je kijkt, ze allemaal in
een rechte lijn staan.
Overigens…..Onze voeten hebben het zwaar te verduren. We zijn niet gewend
om veel op blote voeten te lopen. Uit respect moeten de schoenen altijd uit
bij de tempel. In Madurai moesten we honderden meters op blote voeten over
het asfalt lopen alvorens we de eigenlijke tempel bereikten. Het was zó
heet, dat onze voeten bijna geroosterd werden! Ook enkele blaren zorgden voor
enig ongemak.
's Middags en een gedeelte
van de avond een tour gemaakt door Madurai en direkte omgeving.
We bezochten achtereenvolgens:
Thirumalai Naicker Palace; Mariamman Temple (Water Tank); Gandhi Museum; Pazhamudir
Cholai (Hills); Azhagar Temple; Thirupparankundram (Karthik Temple); Murugan
Temple;
Meenakshi Temple. Bij the palace moesten foreign adults 5x meer betalen dan
de plaatselijke bevolking. Bij het Gandhi-museum was dit maar liefst 20x zoveel!
Dit hebben we dus niet gedaan. Het lijkt ons niet de juiste manier om eventueel
opkomend toerisme te stimuleren. Als je dit met de mensen besprak, kreeg je
te horen dat het een maatregel was van de overheid.
's Avonds met de fietsriksja nog even richting tempel gegaan.
31 maart 2005
Vandaag gaan we terug van Madurai naar Coimbatore. Een busreis van 5 uur,
die om 9.50 uur begon. Vrijwel non-stop terug naar kindertehuis Sontham. De
laatste 12 km. per Riksja afgelegd. Veilig en wel weer terug op onze basis…..Het
verkeer blijft namelijk gevaarlijk.
Zaken werden bijgewerkt en de draad werd weer opgepakt.
De kinderen waren blij dat uncle and aunthy weer terug waren. En wij zelf
ook…..
Terug
